Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

numer 47  -  lipiec-sierpień-wrzesień 2009

Wierny katolik spotyka Sathya Sai...

Wywiad z dr Christianem Moevs’em przeprowadzony przez panią Varshę Jonnalagaddę Beaumont z Teksasu.  Część 1.

źródło: http://media.radiosai.org/Journals/Vol_06/01Oct08/07-Christian.htm

Oto wyjątki wywiadu z dr Christianem:

Pytanie: Czy może pan powiedzieć coś na temat swojej przeszłości?

Odpowiedź: Urodziłem się w Bostonie i mieszkałem tam do 10-tego roku życia. Potem spędziłem rok we Włoszech. Wychowałem się na farmie leżącej w pobliżu Princeton w New Jersey. Wstąpiłem do koledżu na Harvardzie i studiowałem filozofię. Po otrzymaniu dyplomu przeniosłem się na kilka lat do Nowego Jorku. Parkowałem samochody i pracowałem w firmie muzycznej. Następnie wyjechałam na dwa lata do Włoch i pisałem wiersze. Po powrocie do Stanów postanowiłem pogłębić swoje studia filozoficzne i poświęcić się literaturze angielskiej. Ktoś mi zaproponował literaturę włoską i ta myśl bardzo mi się spodobała. Studiowałem więc literaturę włoską na Columbia University i otrzymałem tam doktorat. Wkrótce rozpocząłem pracę na Uniwersytecie Notre Dame.

Pytanie: Jak to się stało, że profesor literatury włoskiej zaczął uczyć w szkole hinduskiej?

Odpowiedź: Z wychowania jestem katolikiem i chrześcijaninem. Mam katolickie korzenie. Jako młody człowiek bardzo się w ten ruch angażowałem, choć raczej z powodów kulturalnych i estetycznych, ponieważ nie sądziłem aby Jezus jest Bogiem. Teraz rozumiem, że nie wierzyłem w cuda. Myślałem, że mają charakter symboliczny, a nie rzeczywisty. Nie wszedłem w żadne relacje z Istotą nazywaną przez niektórych Bogiem. Przyciągało mnie jednak wszelkie piękno. Jego widok pobudzał mnie do łez. Nie uświadamiałem sobie wówczas, że „Bóg jest pięknem”. Takie chwile przeżywałem jeszcze w dzieciństwie. Pamiętam, jak kiedyś moja siostra zerwała kwiat. Płakałem godzinami, wyobrażając sobie jego cierpienie!

Pytanie: To raczej niespotykane.

Odpowiedź: (śmiech) Tak, to było niezwykłe. Ale mam za sobą wiele podobnych chwil. Byłem rozdarty. Odczuwałem w tym samym momencie pragnienie, frustrację i bunt oraz współczucie i miłość. Mieszkając w Nowym Jorku szukałem szczęścia we wszystkich niewłaściwych miejscach. W tym czasie chciałem prowadzić szalone, świeckie życie, żeby przekonać się, czym ono jest i czego nie daje. Wtedy właśnie, chyba w 1985 r., otrzymałem od siostry zaproszenie na obiad. Moja siostra dążyła do rozwoju duchowego. W jej domu było zdjęcie Sathya Sai Baby. Nigdy o Nim przedtem nie słyszałem. Zapytałem więc siostrę. Odpowiedziała, że jest to Osoba posiadająca nieograniczoną władzę nad niebem i ziemią, potrafiąca stwarzać rzeczy z powietrza. Pomyślałem sobie: „No tak, rozumiem”. Oczywiście, nie uwierzyłem jej. Wzbudziła jednak moje zainteresowanie więc pożyczyłem od niej książkę o Babie. Kiedy dotarłem do trzeciej strony rozpłakałem się, ponieważ zrozumiałem, że wszystko, co zostało w niej napisane jest prawdą. Czułem, że przekazuje ona niewysłowione piękno, prawdę i słodycz, będące znakami Boga. W tym momencie związałem się z Nim na zawsze. Zmiana stylu życia była jednak bardzo długim procesem.

Pytanie: Jak się zmieniło pana życie?

Odpowiedź: Sposób w jaki żyłem był sprzeczny z naukami Baby (śmiech). Łamałem wszelkie podane przez Niego zasady. Baba jednak pracuje w taki sposób! Nie ma to nic wspólnego z próbami tłumienia i zmieniania obecnego w nas „zła”. Polega raczej na zakochaniu się w „dobru”, co sprawia, że „zło” znika. Tym właśnie jest transformacja. Władzę nad życiem przejmuje „dobro” i „prawość”, aż nagle uświadamiasz sobie, że „ciemność” nie ma nad tobą władzy. To stopniowy proces. Na początku czytałem dyskursy Baby oraz poświęcone Mu książki. Czułem przypływ wielkiej radości i spokoju, które zakotwiczały mnie w życiu. Potem zacząłem trochę medytować, wpatrzony w zdjęcie Baby. Prawdziwe zmiany zaczęły następować w 1987 r. Rozpocząłem studia na Columbia University. Wraz z przyjacielem odnaleźliśmy ośrodek Baby w Nowym Jorku i poszliśmy na spotkanie. Na przyjacielu nie wywarło ono wrażenia. Ja coś poczułem i zacząłem tam przychodzić dwa razy w tygodniu, żeby śpiewać bhadżany. To one zmieniły moje życie, chociaż nie zdawałem sobie wtedy z tego sprawy. Byłem umęczony wszelkimi materialnymi, doczesnymi sprawami, bhadżany natomiast, inicjowały moją transformację i napełniały błogością. Wciąż widzę to miejsce – mieszkanie w budynku stojącym na rogu Broadway’u i 83-ciej ulicy. Wchodziłeś tam i zanim zdołałeś dotrzeć do drugiego piętra, już odczuwałeś jego boskość i świętość. Pani, która je zajmowała, po przejściu wielkiej tragedii, uczyniła Babę centrum swojego istnienia. Żyła Babą, oddychała Babą i myślała o Babie. Wszędzie były zdjęcia Bhagawana, pokryte wibhuti (świętym popiołem). Nie możesz przychodzić do takiego miejsca dwa razy w tygodniu przez pięć lat i pozostać tą samą osobą co przedtem.

Pytanie: Czy kiedykolwiek spotkał pan Babę?

Odpowiedź: Nie miałem potrzeby ani zamiaru jechać do Indii żeby ujrzeć Babę. Niektórzy mówią, że pragną ‘ciszy’, ja jednak nie czułem się do niej ‘powołany’. W 1990 r. otrzymałem zaproszenie do Włoch. Zamieszkałem w Rzymie i bardzo się zaangażowałem w działalność miejscowego Ośrodka Sai Baby. Miałem okazję spojrzeć na Bhagawana z perspektywy innej kultury. Ogromnie mnie inspirowała intensywność i czystość oddania tamtych ludzi, moc ich badżanów oraz powaga i cześć, z jaką odnosili się do Swamiego. Organizowali do Niego podróż. W pewnej chwili zdałem sobie sprawę, że z nimi jadę. Nie podjąłem decyzji. Po prostu uprzytomniłem sobie, że jadę. Stało się to w magiczny sposób. W styczniu 1991 r. do Puttaparthi wyruszyły dwie grupy – duża i mała. Każdy chciał jechać z większą grupą, ponieważ prowadząca ją pani otrzymała od Baby 50 czy 60 audiencji. Byłem w mniejszej grupie. Przeniósł mnie do niej przedstawiciel biura podróży. Przewodniczyła jej wspaniała kobieta, która później została moją duchową matką chrzestną. Tak właśnie pracuje Baba. Wszyscy w tej grupie zostali przez Niego wybrani i wszyscy przekazali innym lekcję duchowości. W Puttaparthi dzieliłem pokój z czterema młodymi ludźmi. U jednego z nich zdiagnozowano stwardnienie rozsiane. Drugi był w dokładnie tym samym wieku co ja i prawie nigdy się nie odzywał. To były jego trzecie czy czwarte odwiedziny u Swamiego. Emanował ogromną czystością i spokojem. Naśladowałam go, robiłem to co on, byłem jego cieniem – wstawałem o 3:00 rano, żeby medytować i siadałem na werandzie, po której spacerował Baba. Wydarzenia tej podróży stanowiły punkt zwrotny mojego życia.

16 stycznia Bhagawan zaprosił nas na interview – naszą grupę, a nie tę dużą. (śmiech) Baba przywołał nas ponad głowami członków dużej grupy. Siedzieli z przodu, ponieważ mieli wyjechać przed nami. Tamtej grupie nie udało się do końca zharmonizować, stąd ta lekcja. Swami zawsze posługuje się nami w taki sposób. Baba przekazał mi bardzo silną energię i...[w tym miejscu pojawiły się wielkie emocje] na zawsze zmienił moje życie. To niezwykłe, ale w ciągu 10 minut, 16 stycznia o godzinie 7:12 rano, stałem się zupełnie innym człowiekiem. Wytłumaczeniem tego jest przełamująca wszelkie ograniczenia, transcendentna potęga boskiej miłości. Każda osoba w tej grupie została trwale i wyraźnie zmieniona. Carmelo, który właśnie odkrył, że jego żona umiera na raka, tak naprawdę „nie wierzył” w Babę. Interview odmieniło jego życie. Baba skierował się w jego stronę i o nic go nie pytając, powiedział bardzo łagodnie: „Nie, żadnych operacji – ona jest w Moich rękach.” Carmelo się rozpłakał. Następnie Baba zwrócił się do chłopaka ze stwardnieniem rozsianym. W naszej grupie był lekarz, ubrany jak wszyscy. Baba zapytał go: „Co złego dzieje się z tym chłopcem?” W ten sposób zakomunikował lekarzowi, że go zna. Lekarz odrzekł: „Ma stwardnienie rozsiane, Baba.” „Tak, tak. Nie chodzi od siedmiu lat” – stwierdził Swami, zgodnie z faktami. Polecił chłopcu wstać. Wymasował mu bok i kazał opuścić pokój. Chłopak po prostu stamtąd wyszedł! Uświadomiliśmy sobie, że uzdrowienie fizyczne było znakiem uzdrowienia duchowego. Baba jest doktorem i pracuje w naszym wnętrzu. Kiedy spotkałem lekarza rok później, był innym człowiekiem. Promieniał i przekazał mi sekret: „Każdego dnia zrób coś wyłącznie dla Baby.” Chodził w góry i udzielał ubogim bezpłatnej pomocy lekarskiej.

Pytanie: Ci ludzie, o których pan opowiada, nie byli Hinduistami?

Odpowiedź: Nie, byli Włochami i katolikami. W całej grupie nie było ani jednego hinduisty.

Pytanie: Jaka siła motywowała tych ludzi? Rzym jest uważany za centrum katolicyzmu. Dlaczego więc oni...

Odpowiedź: Cóż, Włochy mają bardzo stare tradycje duchowe i są na duchowość otwarci. Baba jest we Włoszech bardzo dobrze znany. Często się zdarza, że największą grupę w Puttaparthi, oczywiście poza Hindusami, tworzą wyznawcy z Włoch.

Pytanie: Czy zetknął się pan we Włoszech z niechęcią katolików?

Odpowiedź: Absolutnie nie.

Pytanie: Czy byli lub są zakłopotani pana postępowaniem?

Odpowiedź: Ludzie, którzy nie rozumieją i którzy „nie dojrzeli” w ramach własnej tradycji duchowej, mogą czasami myśleć, że istnieją napięcia lub opozycja w kręgu różnych religii. To kwestia „młodości” lub „dojrzewania” w rozwoju duchowym. Kiedy „dojrzeją” zaczną widzieć głębiej. Na razie członkowie kościoła katolickiego mogą sądzić, że do Boga prowadzi tylko jedna droga oraz że ludzie podążający innymi ścieżkami kończą w piekle. Cóż, to wcale nie jest katolicki pogląd. Ale właśnie w ten sposób interpretuje się pewne idee. Bowiem dla kogoś, kto miał bezpośrednie doświadczenie Boga, kto zasmakował tej słodyczy, nie ma znaczenia forma w jakiej przybył.

Pytanie: Czy Baba pytał o pańskie przekonania religijne?

Odpowiedź: Och, jest przecież tylko jedna religia – religia miłości. Baba naucza, że każdy powinien podążać własną ścieżką. Wszystkie prowadzą do tego samego celu. Musimy tylko zdecydowanie nią kroczyć i nie opuszczać jej. Wszystkie łączą się w tym samym miejscu. Baba zaleca: „Pozwólcie rozkwitać wszystkim religiom, dopóki nie tłumią płomienia jedności.” Przy innej okazji przekazał nam kolejne głębokie przesłanie. Powiedział: „Wspaniale jest się urodzić w kręgu jakiejś religii, ale nie jest dobrze w niej umierać.” Jeśli jesteś przekonany, że nie umrzesz w Bogu, lecz jako Żyd lub wyznawca hinduizmu, to znaczy, że nie osiągnąłeś celu do którego prowadzą wszystkie religie. Niemal wszyscy Włosi jadący do Baby chodzili do kościoła. Ja postępuję tak samo. W Notre Dame służę podczas mszy, jestem lektorem w bazylice. To, że mam pewne zrozumienie poświęcenia i realności Chrystusa, którego nigdy przedtem nie miałem, daje mi ogromną siłę. Mogę uczciwie powiedzieć, że jestem chrześcijaninem dzięki Babie. Wierzę we wszystko, co Nowy Testament opowiada o Chrystusie, bo widziałem na własne oczy jak Baba uzdrawia ludzi. Swami uczy nas szacunku do każdej tradycji duchowej.

Po powrocie do domu zacząłem wszystkim opowiadać o Babie. Nigdy przedtem nie czułem się tak bardzo szczęśliwy. Jedna z nauk Baby, wytyczająca bezpośrednią drogę do Boga, zaleca, żeby „służyć Bogu w innych”, to znaczy, żeby służyć ludzkości. W Rzymie wyznawcy Swamiego pomagali Siostrom Miłosierdzia Matki Teresy, mieszkającym w pobliżu Watykanu. Robiłem to samo. To było wspaniałe doświadczenie. Były tam białe podłogi i białe stoły, przykryte białymi obrusami, lśniące kryształy i wypolerowane, starannie ułożone sztućce – jak gdyby w posiłku miał wziąć udział sam Chrystus. Służono tak każdej osobie, która tam zawitała. Odbywało się to w sposób zdyscyplinowany, radosny i cichy – tak jak to ma miejsce w obecności Baby. Był to wielki przełom w moim odniesieniu do katolicyzmu. Musiałem przebyć całą tę drogę do Indii i otrzymać od Swamiego ‘policzek’, po to tylko, żeby wrócić i robić to, co moi bracia chrześcijanie robili od lat! To był ogromny zwrot! Czuję głęboką wdzięczność i oddanie dla kościoła.

Pytanie: Jak by pan przedstawił i opisał Babę osobie, która nigdy o Nim nie słyszała?

Odpowiedź: Sai Baba jest lustrem. Dla naszego dobra odbija w Sobie nasz obraz. Złodziej zobaczy złodzieja, aspirant duchowy ujrzy bezgrzesznego nauczyciela, a święty Boga. Dla większości ludzi Rama pozostał zwykłym królem. Dla tych, którzy wiedzieli, Rama był Awatarem. Poznanie Chrystusa oznacza doskonałe poświęcenie i całkowite poddanie się Bogu. Zrozumienie przychodzi w chwili, gdy zamykasz usta i zaczynasz służyć z miłością i oddaniem. Jak Matka Teresa.

Pytanie: Czy musi pan pozostawać w kontakcie z Babą?

Odpowiedź: Początkowo tak, teraz już nie. Od kiedy zacząłem głęboko wchodzić w siebie, zrozumiałem słowa Baby – że jest we mnie przez cały czas.

Pytanie: Jak zareagowała na to pańska rodzina?

Odpowiedź: Moja siostra jest bardzo mocno związana ze Swamim. Kiedyś, gdy cierpiała na anoreksję i była bliska samobójstwa, przeczytała o Nim książkę. Śniła, że mieszka w aśramie i zostaje przez Babę uzdrowiona. Rzeczywiście odzyskała zdrowie i pojechała do Puttaparthi. Rozpoznała wiele pomieszczeń, w tym pokój audiencyjny.

    Dla mojej mamy było to bardzo trudne Wciąż pytała: „O co chodzi? Nigdy nie postawię stopy w tym kraju.” Była surową katoliczką i wierzyła w rytuały, ale nigdy nie przeżyła bezpośredniego doświadczenia z Bogiem. Moi rodzice są jednak bardzo mądrymi i kochającymi ludźmi, więc ich opór nie trwał długo. Obserwując moją transformację zaczynali rozumieć, kim jest Baba. Byłem w Nowym Jorku. Pewnego dnia stanąłem przed zdjęciem Swamiego i poprosiłem: „Baba, proszę, pozwól zrozumieć mojej mamie, kim jesteś.” Dwa tygodnie później, gdy odwiedziłem rodziców, mama opowiedziała mi swoją historię. Przechodziła kryzys i nie mogła zasnąć. Krążąc po domu, dotarła do mojego pokoju i zobaczyła fotografię Swamiego. Stanęła przed nią i powiedziała: „Baba, jeśli jesteś Tym, Kim jesteś, to mi pomóż.” I w tym momencie coś się wydarzyło. Odpłynęły wszystkie jej problemy i poczuła wielki spokój. Następnego dnia dręcząca ją sprawa została pomyślnie rozwiązana w nieoczekiwany, niewytłumaczalny i cudowny sposób. Mama była przekonana, że mógł tego dokonać jedynie Bóg. Później odwiedziła Puttaparthi, żeby podziękować Swamiemu. 

Z http://media.radiosai.org/Journals/Vol_06/01Oct08/07-Christian.htm październik-2008 tłum. J.C.

powrót do spisu treści numeru 47  -  lipiec-sierpień-wrzesień 2009