Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

PRAWDZIWIE CELEBRUJĄC ŚIWARATRI DOŚWIADCZAMY WEWNĘTRZNEGO ŚWIATŁA

prof. Anil Kumar - niedzielny wykład z 2. marca 2008 r

       Nazywamy to Akhanda Bhadżan i w taki sposób zawsze obchodzi się Śiwaratri. Korzystam z okazji, by podzielić się z wami kilkoma refleksjami dotyczącymi Śiwaratri, zaczerpniętymi z wcześniejszych dyskursów Baby.   Nazwa Śiwaratri składa się z dwóch członów: Śiwa i Ratri. Siwam oznacza ‘to, co jest pomyślne i święte’. A co jest pomyślne? Pomyślność tkwi w rozpoznaniu w sobie światła. Ratri oznacza ‘noc’. Noc jest ciemna – ratri to ciemność. Chociaż na zewnątrz panuje ciemność, w sercu człowieka jest olśniewające światło.  

Śiwaratri jest zatem bardzo pomyślne, jest szczególne i święte. Prawdziwe obchody Śiwaratri polegają na urzeczywistnieniu światła w sobie, na doświadczeniu światła mądrości. Śiwaratri to dostrzeżenie światła w każdym, światła czystości, świadomości i samopoznania – jak wyjaśnił Bhagawan.

Numerologiczne znaczenie Śiwiaratri

Kolejną kwestią jest to, że w nazwie święta mamy do czynienia z trzema istotnymi członami Si, Va, Ra. Według numerologii owe trzy człony odpowiadają liczbie 11. Pięć plus cztery plus dwa daje liczbę jedenaście. Si odpowiada cyfrze 5, Va – cyfrze 4, Ra – cyfrze 2. Takie jest numerologiczne znaczenie Śiwaratri. Co powinniśmy rozumieć przez liczbę jedenaście? Jest to kolejna kwestia, którą chciałem się podzielić. Wszystkie kwestie, które tu omawiam, związane są z dyskursami Bhagawana. 

Mamy pięć zmysłów postrzegania oraz pięć organów działania. Pięć organów działania nazywamy karmendrijas. Ręce, nogi, ciało – są organami działania. Mamy – jak wiadomo – pięć zmysłów postrzegania czyli dżńanendrijas. Są to: wzrok, słuch, dotyk itd. Pięć plus pięć równa się dziesięć. Istnieje jeszcze jeden dodatkowy. A co to takiego? Jest to umysł. Pięć plus pięć plus jeden równa się jedenaście. 

Umysł jest szefem. Bez umysłu zmysły postrzegania nie będą funkcjonować. Bez umysłu organy działania nie będą aktywne. Jest zatem umysł, szef drużyny, który zarządza. Szef może zarządzać efektywnie, może też nie czynić tego dobrze. Doskonale wiemy, na czym polega nieodpowiednie zarządzanie umysłu, ponieważ wszyscy jesteśmy tego przykładem! (śmiech) Tak. Nikt nie może powiedzieć: „Mój umysł jest wspaniały, znakomity”. To nie takie proste – nie! Wobec tego, moi przyjaciele, umysł zarządza pięcioma zmysłami postrzegania i pięcioma organami działania. Umysł jest zarządcą. 

Rozumienie znaczenia obchodów jest konieczne

Tak, jak przygotowuję studentów do egzaminów, w taki sam sposób przygotowujemy się z przepisów i właściwych odpowiedzi, dotyczących zdawania egzaminu, jaki ma miejsce w trakcie święta Śiwaratri. Jestem przekonany, że posiadając świadomość i zrozumienie przedmiotu, będziemy obchodzić święto w sposób właściwy. Konieczne są obchody święta z pełnym zrozumieniem, ponieważ w przeciwnym razie udział w nich będzie jedynie mechaniczny. Lepiej, żeby nie obchodzić Śiwaratri w ten sposób. 

Żyjemy w czasach racjonalizmu oraz nauk, opartych na rozumie, w erze technologii i nanotechnologii, a mimo to mówimy o rytuałach! Cóż, jesteśmy staromodni. Nie uważam, że należy zaprzestać stosowania rytuałów. Powinniśmy jednak wykonywać je z pełną świadomością oraz wiedzą odnośnie ich znaczenia. 

Rezultatem obrządku (dźagarany) powinno być przebudzenie wewnętrznej świadomości  

Obchody Śiwaratri obejmują nocne czuwanie. Oznacza to, że trzeba być przebudzonym także w nocy. Wiele ludzi stosuje się do tego rytuału. Jak oni to robią? Idą na dwa seanse filmowe i rozpoczynają udział w trzecim, kiedy słońce już wschodzi. W taki oto sposób przestrzegają zasady nocnego czuwania. 

‘Rytuał’. Jak oni mogą tak twierdzić? Jeśli ważny jest sam fakt nocnego czuwania, tak, rzeczywiście pozostają przebudzeni, jeśli nie w domu, to w kinie. Jeszcze inni ludzie obchodzą noc czuwania zupełnie inaczej. Idą sobie do kasyna i przez całą noc grają w karty. Ale dlaczego zadawać sobie tyle trudu tylko w jedna noc? Mogą tam przecież spędzać wiele nocy! Wcale nie żartuję w tych sprawach.  

Baba powiedział: 
Prithitho Pekadinantha Agarana Awuna?  

„Jeżeli grasz w nocy w karty, czy możesz to nazwać nocnym czuwaniem?”  

Nie. Co zatem rozumiemy przez dźagaranę, czyli czuwanie, gdy nie śpimy przez całą noc?    Są dwa znaczenia. Jesteśmy przebudzeni, śpiewając Jego chwałę, jesteśmy przebudzeni, uczestnicząc w całonocnym śpiewaniu bhadżanów (Akhanda Bhadżan). Jeżeli śpiewamy przez całą noc, może będzie chociaż kilka chwil, kiedy będziemy w stanie skoncentrować się całkowicie, zupełnie. Możemy przeżyć uczucie ekstazy, możemy mieć chwile błogości. Jest to zewnętrzna część obchodzenia Śiwaratri.  

Wewnętrzna część uroczystości, jej głębia, jest inna. Zazwyczaj ludzie śpią w nocy, ale tej nocy oczekuje się, że będziemy przebudzeni. Oczekuje się od nas, że będziemy przestrzegali rytuału czuwania – dźagarana. Czy powinienem siłą powstrzymywać się od pójścia spać? Jaki jest tego sens? Sen oznacza zapomnienie i obojętność. Instynkty i emocje zostają ujarzmione. Sen oznacza uciszenie umysłu czyli bierność zmysłów (indrijas). To oznacza mocny sen. Jednak prosi się nas, abyśmy nie spali. Prosi się, abyśmy przestrzegali nocnego czuwania. Co to oznacza?

    Znaczenie podane zostało w Bhagawad Gicie (słynnej hinduskiej świętej księdze, znanej także jako „Pieśń Boga”). Sen oznacza drzemkę, lenistwo, bierność czyli brak aktywności. Są jednak tacy, którzy nie obchodzą uroczystości dźagarana. Są oni pogrążeni we śnie i bierni, podczas gdy wy jesteście przebudzeni i czujni. Dlaczego? Po to, by zobaczyć, że inni też nie śpią, podobnie jak wy? Nie! Czy może chodzi o to, by obwieścić każdemu, że nie spałeś całą noc? Tak jakby ludzkość miała odnieść z tego jakąś korzyść? Nie! 

Pozostaję przebudzony na moją wewnętrzną Jaźń. Jestem czujny i świadomy mojej wewnętrznej świadomości. Takie jest znaczenie nocnego czuwania. 

Upawasa oznacza ‘życie blisko Boga’

Śiwaratri obejmuje jeszcze inny rytuał, który nazywamy upawasa czyli post. Ludzie w nocy poszczą. Kiedy przed kilkoma dniami spotkałem grupę ludzi, pewien młody człowiek postawił mi pytanie odnośnie postu. Pytał mnie o to kilkakrotnie i najwyraźniej nie był zadowolony z mego wyjaśnienia. 

Dopytywał się z uporem: „Proszę mi powiedzieć o znaczeniu postu w duchowości. Proszę mi wyjaśnić, dlaczego mam pościć. Proszę powiedzieć, ile razy mam pościć? Proszę powiedzieć, jak wielkie będą z tego korzyści?”  

Byłem dosyć cierpliwy, usiłując odpowiedzieć na wszystkie pytania. I w końcu pomyślałem, że najwyższy czas, abym udzielił właściwej odpowiedzi!  

Oto, co powiedziałem „Poszcząc sprawiasz, że inni mają więcej jedzenia. (śmiech) Poszcząc będziesz szczupły, zgrabny i będziesz miał dobrą sylwetkę. Nie będziesz miał problemu z otyłością tak, jak większość ludzi w obecnych czasach. Nie będziesz musiał uprawiać joggingu, ani ćwiczyć. Poprawi ci się przemiana materii. Poszcząc, nie pomagasz swojej duchowości, ani też nie pomagasz społeczeństwu. Ten rodzaj postu nie ma nic wspólnego z religią, ani z duchowością.” 

A wtedy pytający spoważniał. „Nie, post jest czymś więcej. Czym on jest?” 

„Szczęśliwy jestem, że postawił pan to pytanie”. 

Wobec tego powiedziałem mu. W sanskrycie post nazywa się upawasa, gdzie upa oznacza ‘blisko’, wasa znaczy ‘życie’. Oznacza to ‘życie blisko Boga’. Takie jest znaczenie wyrazu upawasa. 

A on na to: „Poszczę! Nie jem!” 

„W porządku. Niech pan nie je. To pana problem.” Zatem prawdziwa upawasa, prawdziwy post, oznacza spędzanie czasu na ustawicznej kontemplacji Boga, a także bycie Mu bliskim i drogim. Jesteście blisko Boga czytując święte pisma, wykonując służbę lub śpiewając chwałę Jego imienia lub też uczestnicząc w śpiewaniu bhadżanów.   

Być ‘blisko Boga’ wcale nie oznacza, że trzeba pobiec do świątyni i siedzieć tam przez całą noc. Ciało może być w świątyni, ale dusza będzie na targowisku. To nie jest upawasa. Nie. Upawasa oznacza, że jesteś blisko Boga myślami, słowami oraz uczynkami – myślisz o Nim, mówisz o Nim i całkowicie jesteś zaangażowany w Jego działanie.  

Zatem, moi przyjaciele, dżagarana (nocne czuwanie) i upawasa (post) są dwoma wyrzeczeniami, surową regułą wielbicieli podczas nocy Śiwaratri.  
Bóg jest w twoim sercu

Kim jest Śiwa? (trzeci spośród trójcy Bogów – Brahma, Wisznu i Śiwa). Co robi? W jaki sposób nam pomaga? Gdzie jest? Gdyby Śiwa był w miejscowości Benares, gdzie znajduje się wspaniała świątynia, wszyscy wsiedlibyśmy do ekspresu Waranasi, aby Go tam spotkać, a następnie wrócilibyśmy. Gdyby Śiwa przebywał w jakimś określonym miejscu, moglibyśmy pojechać tam i wrócić.  

Wobec tego najpierw powinniśmy wiedzieć, gdzie jest Śiwa. A gdzie On jest? Nikt nie może wam podać adresu Śiwy. Na poczcie też tego nie wiedzą (śmiech), nie ma On także elektronicznego adresu mailowego! Jaki jest zatem adres Śiwy?   

Moi przyjaciele, Baba podaje bardzo dokładny adres:  

Iśwara hreddese thisthathi  

Śiwa jest umiejscowiony w twoim sercu.  
     Iśwara przebywa w twoim sercu. Bóg jest umiejscowiony w twoim sercu. Nie potrzeba zatem dokonywać żadnych rezerwacji, ani organizować żadnych podróży. Nie ma żadnego pchania się, ani szarpania, aby tam się dostać, niczego nie potrzeba. Napełnijcie się spokojem, usiądźcie i odprężcie się, a zobaczycie Go w sobie. Iśwara hriddesse Arjuna thisthathi – tak powiedział Kriszna Ardżunie, a Baba podał nam adres Śiwy – jest On w twoim sercu. Teraz już wiemy, gdzie przebywa Śiwa. 

    Baba daje odpowiedź: „Gdyby nie było w tobie Śiwy, byłbyś sawam. A wyraz sawam oznacza „martwe ciało”. 

Wiedza o Jaźni jest najwyższą formą wiedzy

A teraz przechodzimy do innego aspektu. Czy Śiwa jest niezbędny? Bardzo! Nikt nie powie: „Nie potrzebuję Śiwy.” Potrzebujesz Go, ponieważ chcesz żyć, ponieważ Śiwam jest siłą życiową w tobie. Bez Śiwam – jak już powiedziałem – jest sawam czyli „martwe ciało.” 
Życie jest w nas obecne, ale nie uświadamiamy sobie jego wartości póki nie znajdzie się ono na półmetku. Jakie jeszcze korzyści odnoszę dzięki Śiwie, prócz życia? Chcę czegoś więcej.   

Baba powiada: „Rozwiniesz w sobie umiejętność rozróżniania i świadomość Jaźni. Wiedzę o Jaźni nabywa się dzięki łasce Śiwy.” 
Jnanam Maheswaradh iccheth 

Dźńana (mądrość) jest w rękach Śiwy 

Dzięki Jego łasce rozwiniesz w sobie tę mądrość.

Powinienem zatem posiadać tę mądrość. Nikt nie powiedziałby: „nie chcę wiedzy, ani mądrości.” Ze wszystkich form wiedzy, wiedza o Jaźni posiada najwyższą wartość i jest największa. Trzeba o nią zabiegać i pozyskiwać. Bez wiedzy o Jaźni wszelka inna wiedza jest bezużyteczna. Jeżeli posiadam wiedzę o Jaźni, pozostałe formy wiedzy stają się użyteczne.  

Jak można to wyrazić? Jedynka i zero stanowią dziesięć, a jedynka i dwa zera – to sto, jedynka i trzy zera – to tysiąc. Bez jedynki cztery zera lub nawet pięć to tylko zero. Podobnie, Atma widja (wiedza o Jaźni) jest tą, którą powinniśmy posiąść najpierw, aby pozostałe formy wiedzy stały się użyteczne. Po pierwsze –  musimy mieć wiedzę o Jaźni. I znów jest to w rękach Boga (Dźńanam Maheśwaradh ićeth). Jest to jeszcze inny aspekt święta Śiwaratri. 

Księżyc jest przewodnim bóstwem umysłu

Następnym aspektem – ratri – jak już powiedziałem, jest ‘noc’. A noc związana jest z księżycem, tak jak słońce kojarzy nam się z dniem. Wschód i zachód słońca wyznaczają dzień, wschód księżyca i jego zachód to czas nocy. Obchody Śiwaratri odbywają się w nocy, a to jest czas księżyca. 

Baba wyjaśnia tu w sposób wyraźny, jakie jest w tym przypadku znaczenie księżyca. Księżyc jest przewodnim bóstwem umysłu. Słońce jest przewodnim bóstwem oka. Zatem Śiwaratri oznacza, że myślimy o naszym umyśle. Pragniemy mieć wiedzę o umyśle, zatem jego natura i zachowanie muszą być badane i studiowane. A jak studiować? Co zyskamy studiując? Lubimy najpierw dokonywać oceny, nim rozpoczniemy realizację projektu. Co dostanę?... Dlaczego powinienem pójść?... Jak długo tam zostanę?…  

Jednak starożytni mędrcy i prorocy (obecnie Bhagawan dla tej ery) odpowiadają na nasze pytania w jednoznaczny i wyraźny sposób. Jeżeli ktoś posłucha wyjaśnień Baby, a mimo to nie będzie miał jasności, znaczy to, że z nim samym jest coś nie w porządku. (śmiech) Przesłanie Swamiego, przedstawione w sposób klarowny, jest doskonale rozumiane zarówno przez dzieci w wieku przedszkolnym, jak i przez osoby starsze, które są już jedną nogą w grobie.  
A co On takiego mówi? Księżyc jest przewodnim bóstwem umysłu. (Łaciński wyraz luna znaczy ‘księżyc’. Obłęd tradycyjnie utożsamiany jest z pełnią księżyca.) Ponieważ księżyc jest przewodnim bóstwem umysłu, podczas Śiwaratri powinniśmy medytować, kontemplować, zachowywać powagę, uczciwość i szczerość, by dostrzec, kiedy umysł zostanie wycofany. 
Przez pierwszych piętnaście nocy księżyc świeci jasno, zatem noce nie są ciemne. Natomiast przez kolejnych piętnaście dni księżyc traci swoje światło, a noce stają się ciemniejsze. Jest zatem jasna faza księżyca i ciemna faza. Mamy pełnię księżyca w pierwszej fazie, a następnie jest druga faza bez księżyca, kiedy panują kompletne ciemności. 

Baba wyjaśnia to w ten sposób, że w drugiej połowie każdego miesiąca mamy do czynienia z okresem ciemności. Natomiast pierwsza część miesiąca to okres, gdy jest jasno. Księżyc ma szesnaście aspektów światła. W drugiej połowie każdego miesiąca traci jasność z każdym dniem. Kiedy mamy święto Śiwaratri, pozostaje tylko jeden aspekt jasności. Księżyc zostaje zredukowany tylko do jednego, wąskiego pasma z pojedynczym aspektem jasności. Widzimy go jak cieniutką smugę, cienką jak włosek. A co się dzieje z osobowością podczas pełni księżyca? Co na ten temat mówi Baba?  

Umysł jest dyktatorem

Kiedy księżyc jest aktywny, oznacza to, że znajdujemy się pod całkowitą kontrolą umysłu. Umysł jest dyktatorem jak generał Musharraf, Hitler lub Mussolini. (śmiech) Możecie przyjrzeć się każdemu dyktatorowi i porównać z nim umysł człowieka. Umysł mówi: „No! Pochwal go, obraź go, powalcz z nim i wykończ go! Pozbaw go władzy!” Są to straszliwe sprawy, które dzieją się w umyśle. Każdym umyśle! 

Nikt nie może powiedzieć, że jest odporny. Ktoś mógłby stwierdzić: „Nie jestem tego typu facetem, który przyjmuje wszystko, co podpowiada umysł. Mój umysł nie zachowywałby się w ten sposób, nie działałby jak umysł szaleńca!” Widzieliśmy jednak dostatecznie dużo w życiu, aby wiedzieć, że bywa inaczej. 
Umysł dyktuje. Umysł jest panem i to umysł czyni ze mnie niewolnika. Wobec tego oglądam i słucham wszystko, co chcę, chodzę wszędzie, gdzie chcę, niezależnie jak bardzo byłoby to niewłaściwe, zakazane i hańbiące. Wykonuję czynności nonsensowne. Dlaczego? Ponieważ to umysł kieruje moim życiem. 
Aspiranci duchowi powinni pracować nad wycofaniem umysłu

Pomyśleć: „Wiem” oznacza działanie umysłu, a powiedzieć: „Nie wiem” jest też polem działania umysłu. Umysł wykonuje wiele ról. Baba mówi, że każdy aspirant duchowy powinien pracować nad wycofaniem umysłu. 

Podczas Śiwaratri, poprzez ustawiczną kontemplację i koncentrację na Bogu umysł jest wycofywany. Noc jest całkowicie ciemna. Ostatnia strużka światła księżyca (-umysłu-) znikła. Teraz jest już amanaska czyli nie istniejący umysł. Umysł został całkowicie wycofany, uspokojony, wyciszony i znika.  

Kiedy umysł jest wycofany, wkracza świadomość

Teraz, kiedy już umysł traci panowanie, kto pozostaje? Jak mam działać? Jak mam żyć? I to jest problem. Cóż, kiedy umysł jest wycofany, wtedy pan przejmuje zadania. Kiedy umysł, dyktator jest usunięty, prezydent, najwyższy autorytet przejmuje władzę. A kto jest prezydentem? 

Jest nim świadomość, Atma czyli duch. Od tej chwili będę prowadzony przez moją świadomość i kierowany przez Boską Jaźń. To ja będę aktorem, skoro umysł został wycofany. Do chwili, kiedy kurtyna nie zostanie podniesiona, nie widzisz tego, co dzieje się na scenie. Podobnie – jeżeli kurtyna umysłu nie zniknie, pan nie może przejąć roli. 

Póki nie sprawię, że umysł będzie pusty, nie mogę słuchać uważnie tego, co mówisz do mnie. Przypuśćmy, że ty mówisz, a ja myślę: „Już to wiem” albo myślę o czymś, co jest sprzeczne z tym co mówisz, albo też o tym, jak ocenić to, co mówisz. Niczego się w ten sposób nie dowiaduję. 

Umysł powinien być pusty, aby mógł się czegoś dowiedzieć. Podobnie, jeżeli umysł jest wycofany, wtedy świadomość czyli duch zaczyna działać. Takie jest znaczenie Śiwaratri. Śiwaratri symbolizuje wycofanie umysłu, czyli stan, kiedy umysł jest całkowicie bezczynny i wyciszony. 

Wiedza o Jaźni jest zawsze pomyślna

Co jeszcze Baba mówi o Śiwaratri? Śiwa ma jeszcze inne imię – Śankara. Jakie jest znaczenie imienia Śankara? Kara znaczy ‘ten, który obdarza’, ‘dawca’, a śan oznacza ‘to, co jest dobre’. Zatem Śankara to ‘dawca tego, co jest w życiu dobre’. Śankara daje nam wszystko, co jest dobre i pomyślne.  

A co jest pomyślne? Wszystko, co dotyczy życia, nie jest pomyślne. Jakaś rzecz może być dla nas dobra (pomyślna), jednak później staje się niepomyślna. Prostym przykładem może być znakomicie przyrządzona potrawa, która już po trzech dniach ma nieprzyjemny zapach i nie nadaje się do jedzenia. 

Baba podaje przykład. Był deszczowy dzień. Zmarł zamożny człowiek, a jego ciało niesiono ulicami na pole kremacyjne. Ulewa była tak straszna, że ludzie, którzy nieśli ciało, poprosili właściciela sklepu, aby zgodził się na przechowanie zwłok, póki nie przestanie padać.  

A sklepikarz odparł: „Co za bzdura! Jeżeli chcecie, abym przetrzymał zwłoki w moim sklepie, postaram się o to, aby wasze ciała dołączyły do nich!” 

„Proszę pana, on był bogaczem.” 

„Nie, przykro mi.” 
Tego samego dnia pewien człowiek szedł do świątyni i miał na sobie nowe buty, które przed wejściem musiał zdjąć i zostawić na progu. Jak wiecie, udając się do świątyni, ryzykujemy, że utracimy buty. Ale utrata obuwia wskazuje na to, że byłeś w świątyni!  

W przeciwnym razie nikt nie uwierzyłby, że tam byłeś. (śmiech)  
Ten człowiek powiedział sprzedawcy; „Proszę pana, kupiłem te buty przed godziną. Idę do świątyni. Obawiam się, że moje buty mogą zginąć, a do tego pada deszcz. Czy mógłbym zostawić je u pana?”  
„Proszę bardzo!” (śmiech)  
Taki oto przykład podał Baba. A jaki jest wniosek? Buty są bardziej pomyślne i bardziej wartościowe niż zwłoki bogacza! (śmiech) 
Co jest zatem wiecznie pomyślne i nigdy nie będzie niepomyślne i pozostanie święte na zawsze? Jest to wiedza o Jaźni, o świadomości. Ta wiedza jest pomyślna, ponieważ jest niedwoista, jest najcenniejsza i najświętsza. Śankara daje ci wiedzę o Jaźni, czyli doświadczenie, które jest najpomyślniejsze z pomyślnych.  

    Brak pragnień z powodu frustracji albo depresji nie jest żadnym wartościowym osiągnięciem. Stan wolności od pragnień powinien być osiągnięciem zrodzonym nie z frustracji, lecz ze świadomości. 

A co rozumiemy przez wolność od pragnień, wynikającą ze świadomości? Można być pozbawionym pragnień z powodu frustracji, o czym większość z nas wie. Jaka jest różnica między tymi dwoma stanami? 

Można osiągnąć stan wolny od pragnień zrodzony ze świadomości, gdy pojmie się jasno, że pragnienie oznacza przywiązanie. Nie potrzebujemy żadnego łańcucha z żelaza, który by nas przywiązał. Nie. Samo pragnienie jest przywiązaniem. Jest to najmocniejszy łańcuch, od którego nie możesz się uwolnić. Dlaczego? Ponieważ jedno pragnienie prowadzi do następnych, a te z kolei bywają powodem jeszcze większej liczby pragnień. Im więcej mamy pragnień, tym silniejsze są nasze przywiązania. Jesteśmy związani przez nasze pragnienia. 

Jeżeli to rozumiem, będę pracować, by osiągnąć cel, jakim jest brak pragnień. Podejmę każdy wysiłek, by być wolnym od pragnień, przez zrozumienie, że pragnienia są daremne. Oto bezpragnieniowość, zrodzona ze świadomości. 
Spełnienie pragnienia czyni z ciebie egoistę

Baba nazywa Śiwę ‘Kamahari’, ‘tym, który uczyni cię wolnym od pragnień.’ Ale dlaczego miałby On uczynić ze mnie osobę bez pragnień, skoro posiadam ich wiele? Dlaczego? Jest korzyść z posiadania wielu pragnień, jeżeli prowadzą one do sukcesu. Dlaczego wobec tego mam ich nie mieć? 

Problem polega na tym: jeżeli pragnienie zostaje spełnione, jestem dumny. „Ukończyłem pierwszą klasę i otrzymałem złoty medal.” No i co z tego? Co roku ten lub tamten otrzymuje złoty medal? Kiedy pragnienie zostaje spełnione, jesteś dumny, a kiedy nie jest ono spełnione, jesteś rozczarowany. Pragnienie posiada zatem dwa aspekty – spełnienie, które sprawia, że stajesz się egoistą, podczas gdy porażka powoduje frustrację. W obydwu przypadkach skutki są złe.  

Weźmy taki przykład. Jeżeli Swami daje komuś wibhuti (święty popiół), jeżeli Swami spogląda na kogoś, dana osoba nie potrafi tego przemilczeć. Wiecie, zadzwoniła pewna kobieta. (Chyba była z Teksasu.) 
„Panie Anil Kumar, czy pan mnie zna?” 
Odparłem: „Dlaczego powinienem panią znać? Dlaczego? Otrzymuję telefony od wielu ludzi? Czy ten telefon jest inny?   
Ona na to: „Miałam czternaście razy interwiew z Bhagawanem.” 
„Dlaczego pani je liczyła?” - Spytałem.   
Ona odparła: „Wiem, wiem, miałam czternaście...” 
Proszę poczekać na kolejnych czternaście. Z chwilą, kiedy zaczynasz liczyć, to znaczy, kiedy już doliczyłaś do czternastu, zwielokrotniłaś czternastokrotnie swoje ego; dwadzieścia rozmów oznacza ego zwiększone 20 razy. Wiele rozmów (a wszystkie zostały policzone)... aha... jest to ego maksymalne! (śmiech) Teraz szczyt Mount Everest jest niski w porównaniu z twoim ego! Wniosek stąd, że audiencje (interwiew) nie pomogły, ponieważ stałaś się egoistą i na dodatek zarozumiałym.  

Prostota jest oznaką osoby oświeconej

Pewien człowiek pokazywał podarunki, jakie otrzymał od Swamiego. Swami dał ci życie, nie rozumiesz tego? Dał ci ciało, pięć żywiołów. Dał ci dobrą rodzinę. Dał ci dobre zdrowie i pieniądze, abyś mógł zaspokoić swoje potrzeby. Dał ci to wszystko, dlaczego więc myślisz o tym, co On dał komuś innemu? Co z tego? 

Pewien człowiek zamierzał coś opublikować, by pokazać, że jest wyjątkowy. Chciał, by wszyscy dowiedzieli się, że jest szczególny. Nonsens! Dar powinien uczynić cię skromniejszym. Powinien sprawić, że będziesz skromniejszy. 

„Baba, co takiego uczyniłem, że zasłużyłem na to wszystko? Dlaczego mi to dałeś? Powinienem na to zapracować i zasłużyć. Rozmawiając ze mną, pokazujesz mi, że powinienem być bardziej zdyscyplinowany i oddany. Powinienem być bardziej uduchowiony, a wtedy mogę poczuć ‘Och, Boże, zasługuję, zasługuję.’” 

Zatem każdy podarek od Swamiego, każde szczególne traktowanie przez Swamiego wobec któregoś z nas, powinno uczynić nas skromniejszymi, prostszymi i bardziej przystępnymi. 

Powinniśmy czuć się zwyczajnie, a NIE jak ktoś szczególny, z tego powodu. Matka Teresa nigdy nie postępowała w ten sposób. (Anil Kumar pokazuje, jak wygląda arogancki sposób chodzenia.) (śmiech) Wystarczy tylko jedno interwiew, abyśmy się zachowywali w ten sposób! 

Uważacie, że jesteście lepsi od Matki Teresy? Myślę, że nie. Albo weźcie – na przykład – Śri Ramakrishnę Paramahamsę (święty bengalski z XIX w.) Jaki był skromny. Miał niewinność dziecka. Zatem oznaką i wyraźnym sygnałem zrealizowanej duszy lub człowieka oświeconego jest prostota, skromność, zwyczajność. Jest to najpewniejsza oznaka człowieka uduchowionego. Rozgłos, próżność, blichtr, pompa, działanie na pokaz i ego – wszystko to wskazuje na brak duchowości, brak religijności i głupotę człowieka. 

Brak pragnień uczyni cię szczęśliwym

Tak więc, moi przyjaciele, musimy być wolni od pragnień. Dlaczego? 

Moglibyście powiedzieć Swamiemu: „Przybyłem tutaj z problemem, ale Ty nie zainteresowałeś się nim. W mojej rodzinie doszło do tragedii, ale Ty nigdy nie powiedziałeś: ‘Nie martw się, jestem tutaj’. Zamiast mnie pocieszyć, odwołałeś Swój darszan. I to wszystko sprawia, że czuję się źle.” 

Tak właśnie się dzieje, kiedy pragnienia nie zostają spełnione. Jesteśmy zepsuci i bywamy nieszczęśliwi z powodu posiadania pragnień. Powinniśmy wobec tego powiedzieć: „W porządku. Nie mam pragnień. Jeżeli podejdziesz do mnie – dobrze. Ale jeżeli nie podejdziesz – taka jest Twoja wola i wtedy także jestem szczęśliwy.” 

Brak pragnień uczyni cię szczęśliwym, pragnienia mogą tylko przynieść zmartwienia. Zatem Kamahari sprawia, że jesteś uwolniony od pragnień. 

Uwolnienie od pragnień jest pokonaniem śmierci

Śiwa posiada jeszcze jedno imię: Mrityunjaya (zwycięstwo nad śmiercią). Według Sanathana Dharmy, świętych pism starożytnych Indii, powodem kolejnych narodzin jest pragnienie. Rodzisz się wielokrotnie z powodu pragnień. A kiedy nie ma już pragnień, nie musisz się rodzić. 

Wystarczy jakiekolwiek proste pragnienie: „Chciałbym być tym....” Otrzymasz szansę (w kolejnym życiu). „Nie mogłem tego dostać tym razem.” Możesz to otrzymać, mając kolejną szansę. 

Zatem, „nie pragnę niczego.” Wtedy nie będziesz musiał narodzić się w fizycznym ciele i to wszystko. Jeżeli nie chcesz narodzić się ponownie, co oznacza nieśmiertelność czyli nirwanę, powinieneś nie mieć żadnych pragnień. Należy zatem pokonać śmierć. A co oznacza pokonanie śmierci? Jest to pokonanie pragnień. Skoro już raz pragnienia zostaną usunięte, skoro już sobie odejdą, stajesz się Mritjandźaja.Mritja znaczy ‘śmierć’, a dźaja znaczy ‘zwycięstwo’. Mritjańdźaja oznacza, że pokonałeś śmierć. W jaki sposób można pokonać śmierć?   

Osoba wolna od pragnień może pokonać śmierć. Dlaczego? Ponieważ nie musi się już rodzić ponownie. Kto się rodzi, ten umiera. Narodziny, wzrastanie i śmierć podążają razem. Wobec tego, aby pokonać śmierć, trzeba uwolnić się od pragnień. 

Tak więc, moi przyjaciele, znamy już znaczenie słów: Śiwa – pomyślny, Śankara – ten, który daje samo dobro, Kamahari – ten, który uwalnia od wszelkich pragnień oraz Mritjandźaja – ten, który pomoże pokonać śmierć. 

Bezkresność Boga

Piątym imieniem Śiwy jest Digambara. Imię to posiada dwa znaczenia – jedno duchowe, a jedno dosłowne. Znaczenie dosłowne: nagi. Nagość to digambara, ale nie jest to znaczenie, jakie podaje nam Baba. Nie musicie w związku z tym wykonywać żadnej praktyki duchowej (sadhana).(śmiech) Łatwo być we wspomnianym stanie. (śmiech) Zwierzęta i drzewa są nagie, ale to nie daje im miejsca w niebie. Tak więc nagość, to nie jest digambara, chociaż takie jest dosłowne znaczenie tego wyrazu. 

Dokładne znaczenie jest takie: dig znaczy ‘bieguny’, a ambara oznacza ‘niebo’. Ziemia posiada cztery bieguny – północ, południe, wschód i zachód; trzymają one niebo nad Ziemią jak parasol. Bieguny te obejmują każdy kierunek, a niebo jest bezkresne. Powszechna bezkresność Boga kryje się pod pojęciem digambara i takie jest znaczenie duchowe tego słowa. 

Śiwa jest ponad przyjemnościami tego świata

Ale Śiwa ma jeszcze jedno imię: Pannagadhara lub Nagabhuśana. Naga lub pannaga znaczy wąż. Śiwa ma szyję owiniętą wężami. Dlaczego? Czy nie posiada On klejnotów? Dlaczego węże? Ale mimo iż ma węże wokół szyi, uśmiecha się. Już samo wspomnienie o wężu sprawić może, że wszyscy uciekniemy z tej sali. Samo wspomnienie o wężu przestraszy nas wszystkich, a tu Pan Śiwa ma szyję udekorowaną wężami i uśmiecha się. 

     Widzimy zatem, że klejnotami Nagabhuśany są węże a on mimo to się uśmiecha. Co to oznacza? Węże to zmysłowe przyjemności tego świata, które mogą ukąsić w każdej chwili. Ale my powinniśmy być w stanie błogości, ponad zmysłowymi przyjemnościami. Nie pozwólmy, aby ukąsiły nas te jadowite węże. Tak jak Śiwa jest ponad wężami zmysłowych przyjemności oraz sprawami tego świata, tak i my możemy wznieść się ponad doczesne przyjemności. Takie jest znaczenie imion Nagabhuśana lub Pannagadhara. 

Kontemplacja o Bogu usuwa cechy zwierzęce

Jest jeszcze inne imię Śiwy – Nandiwahana.

Nandi Wahana Naga Bhuśana

Nirupama Guna Sadhana

Dosiadający byka Nandi, z szyją ozdobioną wężami  Pełen nieporównywalnych cnót, odwieczny Bóg        

Śiwa posiada Nandi, białego byka, jako swego ‘wierzchowca’. Byk symbolizuje zwierzęcą, dziką naturę. Kiedy jednak Pan siedzi na byku, który jest pełen zwierzęcych cech, staje się on przedmiotem kultu. 

W każdej świątyni Śiwy, naprzeciw Śiwalingi (symbolu Śiwy w postaci lingamu) znajdziemy Nandi. Byk znajdujący się naprzeciw Śiwy jest czczony. Hari Om, Śambo Śankara (Om! wspaniałomyślnemu Panu, obdarzającemu dobrem). 

Taki sam byk pracujący w polu jest smagany biczem przez rolników. Ale, gdy recytujemy imię Śiwy, byk Nandi staje się przedmiotem czci, otrzymując uwielbienie i szacunek. Wszyscy mamy cechy zwierzęce. Kiedy jednak powtarzamy imię Śiwy – Nandivwahana, a on używa nas jako swego rydwanu, będziemy bardziej szanowani i uwolnimy się od zwierzęcych cech.

Nandiwahana, Nagabhuśana, Digambara, Kamahaari, Mritjandżaja, Śankara... Śiwa!

Stwórca i to, co zostało stworzone, istnieją razem

Jest jeszcze inne imię Śiwy: Arthanariśwara. Artha (połowa), nari (kobieta). Połowa ciała Śiwy jest żeńska a połowa męska. Czy spotkaliście kogoś takiego? Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie kogoś takiego? Czy bylibyście skłonni czcić kogoś, kto jest po połowie męski i żeński? Nie, nie możemy tego robić. 

Kobiecość, pierwiastek żeński reprezentuje Prakriti czyli Naturę. Męskość, pierwiastek męski reprezentuje Boskość, Stwórcę. Stwórca, razem z tym, co zostało stworzone, to Arthanariśwara. Stworzenie nie może zaistnieć bez Stwórcy. Stwórca i to, co zostało stworzone, nie mogą istnieć oddzielnie. Nie, nie, nie! Materia i energia istnieją razem. 

„Proszę pana, energia może być tutaj, a materia tam”. Niemożliwe! Podobnie męskość Boskości i żeńskość Natury istnieją razem. I to jest Arthanariśwara. To jest tak jak biegun dodatni i ujemny w elektryczności – awaria akurat teraz! (śmiech) (doszło do awarii prądu w trakcie wykładu) 

Boskość jest niezmienna

A co Śiwa posiada? Co jest Jego własnością? Nie jest to międzynarodowy fundusz walutowy (IMF), ani Bank Światowy (WB). Własnością Śiwy jest wibhuti. 

 Basma bhuśithanga (Sai z wibhuti na całym ciele) to jeden z bhadżanów. Dlaczego wibhuti (święty popiół)? Dlaczego nie ma On złota (swarna), srebra (Radżatha) albo diamentów (wadżra)?    
Wibhuti ma tutaj dwa znaczenia. Wibhuti oznacza blask, promienistość, świetność, tajemnicę, moc, energię. Cały Wszechświat jest wibhuti Boga. Zatem wibhuti sundara oznacza, że Bóg jest pełen majestatu i piękna. Wszechświat jest dowodem Jego wibhuti.  
Drugim znaczeniem wibhuti jest ‘wszystko co jest spalone i zredukowane do popiołu’. Czy to będzie papier, czy drewno, czy nawet ludzkie ciało. Popiół jest popiołem. Jeśli popiół spalimy, on nadal pozostanie popiołem. Zatem, cechą wibhuti jest niezmienność. A co się nie zmienia? Boskość! Wszystko inne podlega zmianom. Prakrithi jest zmienna, ale Purusza, czyli boskość, jest niezmienna. Jeśli zatem Baba daje ci wibhuti, oznacza to, że masz myśleć o wieczności, o tej niezmiennej Boskości. 

Ktoś zapytał: ‘Dlaczego Baba nie zmaterializuje dyni? Dlaczego wibhuti?’ Cóż, może On zmaterializować dynię, ale ona nie pozostanie z wami na zawsze. Po kilku dniach zepsuje się, natomiast wibhuti pozostanie z tobą na zawsze. Powinniśmy to zrozumieć. 

Śiwa jest na cmentarzu – miejscu ostatecznego przeznaczenia

No cóż, a gdzie Śiwa przebywa? Według eposów i mitologii, znajduje się on na cmentarzu. Dlaczego nie przebywa w miastach, takich jak na przykład Los Angeles, Nowy Jork albo Paryż? Cóż, miejsce, gdzie można go znaleźć pokazuje, że to cmentarz jest ostatecznym przeznaczeniem. (śmiech). Wszystkie loty ostatecznie kończą się tam, niezależnie od tego, jakim samolotem lecicie i do jakiego przewoźnika on należy! 

Prawda, pomyślność, entuzjazm oraz życie są boską jakością

Pan Śiwa ma cztery twarze. Cztery twarze reprezentują: Utsaham (tryskający entuzjazm), Mangalam (to, co jest pomyślne), Śiwam (pierwiastek życia) oraz Satjam (prawdę). Zatem wszyscy powinniśmy mieć prawdę, pomyślność i entuzjazm. 

Czy ktoś powie: „Ja nie chcę być entuzjastyczny”? Trzeba mieć entuzjazm i być dynamicznym. Życie może być przedmiotem celebracji, może być pełne radości i piękne, jeżeli jesteśmy pełni entuzjazmu. 

Śiwa usunie cechy zwierzęce

Śiwa nosi skórę słonia, owiniętą wokół talii. Co to oznacza? Jak i kiedy taką skórę można otrzymać? Nie możesz zedrzeć ze mnie skóry, kiedy żyję. Skórę będzie można zdjąć, kiedy zwierzę zostanie zabite. Śiwa nosi skórę słonia, który już został zabity – znaczenie tego symbolu jest takie, że cechy zwierzęce, inercja, ospałość, żarłoczność, brak aktywności i lenistwo (cechy tamasowe) – zostały wyplenione. 

Dlaczego niektórzy ludzie są ospali? Mają w sobie cechy zwierzęce! Oczywiście wiele zwierząt mogłoby się obrazić (śmiech), ponieważ niektóre z nich są bardzo aktywne. Pozwólcie, że nie będę obrażał wszystkich zwierząt.  

Aby zatem zamanifestować, że Śiwa usunie wszystkie cechy zwierzęce, nosi On na sobie skórę słonia. (Ktoś miał wątpliwości, że nie jest to skóra słonia, lecz tygrysa.) W jednych książkach napisano, że jest to skóra tygrysa, a w innych, że słonia, nie jest to istotne, ważne, że reprezentuje ona cechy zwierzęce.

Bóg jest boskim tancerzem

Śiwa ma troje oczu, trinetra. Dlaczego ma troje oczu? My mamy dwoje oczu, a trzecie oko znajduje się tu (Anil Kumar pokazuje na czoło). Dlaczego Śiwa ma trzecie oko? Oznacza ono przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Bóg zna naszą przeszłość. Zna też naszą teraźniejszość i przyszłość. 

Śiwa, Boski tancerz

W jaki sposób Śiwa się porusza? On nie chodzi powoli, tak jak my to robimy, gdy jesteśmy w Mandirze (świątyni). Nie, nie, nie! Wszystkie bhadżany, oddające hołd Śiwie, są żywe, nie są to pieśni o powolnym rytmie (Anil Kumar śpiewa z zapałem): 

Śpiewając te żywe pieśni, czujecie się transcendentnie, jakbyście nagle przenieśli się do zupełnie innego świata! Śiwa nie chodzi, Śiwa tańczy! Dlaczego powinien tańczyć? 

Jest to taniec stwarzania. Śiwa tańczy, by uczynić proces stwórczy interesującym, pięknym i świętym. Jak pięknie wygląda taniec pawia! Cudownie jest go obserwować. Nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie piękna tańca Boga. Śiwa thandawa jest Kosmicznym Tańcem. Boski taniec Śiwy obrazuje piękno całego wszechświata. 

     Niektórzy ludzie powiadają: „Proszę pana, moja żona nie zgadza się ze mną.”(Parwati nie słucha Śiwy.) Żona mówi: „Mąż mnie nie słucha.” (Śiwa nie słucha Parwati)   

    Dlaczego tak się tym przejmujemy? Niesłuchanie jest prawem natury! (śmiech) Słuchanie natomiast jest czymś niezwykłym! (śmiech) Ale Śiwa zarządza, wobec tego dlaczego ty i ja też nie możemy tego robić? I tak już to robiliśmy, może zostało nam jeszcze kilka lat rządzenia. Dlaczego mielibyśmy się martwić?  

Zatem miejsca ich pobytu są różne i różne są ich sposoby funkcjonowania. Mają dwoje dzieci. Jednym z nich jest Ganeśa, a drugim Subramanjam. Zobaczmy, czy dzieci są odpowiednie. Nie są. Ganeśa ma głowę słonia, a jego matka ma lwa jako rydwan. Kiedy słoń śni o lwie, umiera. Zatem rydwan matki jest wrogiem jej syna. Parwati także ma problem z Ganeśą, który nie chce jej słuchać. (śmiech)  

A co z Subramanją? Jego rydwanem jest paw, a wokół szyi ojca, Śiwy, owinięte są węże. Węże i paw nie są przyjaciółmi. Nie żyją ze sobą w harmonii. A czy Śiwa jest w doskonałej harmonii? Nie. Ma ogień blisko trzeciego oka i wodę na głowie. Woda i ogień też pozostają w sprzeczności.  

A mimo to rodzina Śiwy jest idealna. (śmiech) Jest to idealna rodzina, kiedy dwaj synowie nie zgadzają się i także nie zgadza się mąż z żoną. A mimo wszystko zgadzają się być odmiennego zdania. (śmiech) Jest to paradoks – i jest w tym ironia. Gdyby całe życie było jednostajne, nie byłoby piękna. Sprzeczności i konflikty czynią życie ciekawszym. Możemy udać się do Boga po rozwiązania. (śmiech) To wszystko jest częścią Boskiej zabawy (lila).  

     W czasie święta Śiwaratri wykonuje się rytuał abhiszeka (wylewanie wody na lingam). Leje się wodę na Śiwa lingam. Dlaczego? Chociaż wylanie wody jest rytuałem zewnętrznym, wewnętrzne znaczenie jest takie, że powinniśmy ofiarować Panu łzy radości. Takie jest znaczenie rytuału abhiszeka. Przez całą noc, kiedy śpiewamy pieśni chwały, ofiarujemy Panu Śiwie łzy radości. Tak więc Śiwaratri wiąże się z rytuałem abhiszeka, jak również z ofiarowaniem Panu Śiwie liści bilwa.   

Śiwa jest boskim pierwiastkiem wieczności

Ostania kwestia jest następująca: w języku angielskim przed nazwiskiem stawiamy wyraz ‘Pan’: MisterMr – przyp. hb): Mr. David, Mr. Thomas, Mr. Anil Kumar. Mister poprzedza każde nazwisko. Jednak w (skrót: Sanathana Dharmie[2] jest to ‘Śri’: Śri Anil Kumar, Śri Lakhi itd. Zamiast Mister dodajemy ‘Śri’. Na przykład: Śri Rama lub Śri Kriszna. ‘Śri’ jest rodzajem tytułu. Jakie jest znaczenie ‘Śri’?

‘Śri’ oznacza tego, który jest Boskością w Tobie. Wszystko inne jest ludzkie, zniszczalne, podlegające zmianom i ostatecznie zostanie utracone. Ale ‘Śri’, czyli Boskość pozostaje na zawsze. Mówimy Śri Rama lub Śri Kriszna ale nie Śri Śiwa, ponieważ Śiwa nie jest osobą.

Rama jest osobą i Kriszna jest osobą. Są to inkarnacje awatarów, ale Śiwa nie jest awatarem. Nie mówimy zatem Śri Śiwa, Śri Śankara. Śiwa jest ideą, a Śiwam jest pojęciem, boskim pierwiastkiem. Nie dodaje się ‘Śri’, ponieważ mamy do czynienia z pierwiastkiem wieczności i nieśmiertelności. 

Lingam jest postacią Boga, którą czcimy

Lingam jest postacią Boga, którą czcimy, a Om jest ekspresją Boga poprzez dźwięk. Jak Baba powiedział: „Lingam, jaki rodzę jest tylko symbolem, jest wskazówką, byście wiedzieli, że w każdym z was istnieje taki lingam.”   

---

      Niech to święto Śiwaratri, ten święty dzień, przyniesie każdemu błogosławieństwa, pomagając z radością kroczyć ścieżką duchowości. Niech to święto Śiwaratri będzie cudownym błogosławieństwem dla was i waszych rodzin!                                                                                                                             z   www.saiwisdom.com    tłum.hb

 [1] Nandi – biały byk Sziwy, służący za „wierzchowca” boga. (Słownik cywilizacji indyjskiej)

[2] Bilwa – Drzewo Święte (Aegle marmelos), którego kwiaty poświęcone są Śiwie i nigdy nie ofiaruje się ich innemu bóstwu.