Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Głosił, że podstawowym zadaniem każdego człowieka jest okazywanie rodzicom wdzięczności. Kiedy miał dwanaście lat, udał się z Matką do Jerozolimy. Działalność syna budziła troskę Marii. Jezus krytykował szkodliwe obyczaje panujące w świątyni jerozolimskiej i głosił, że Bóg jest obecny we wszystkich żyjących istotach. Napominał ludzi, żeby nikogo nie krzywdzili. Jego słowa były zgodne z podstawowymi naukami wszystkich religii. Okazywał miłosierdzie chorym i biednym, traktując to jako misję. Karmił głodnych. Widząc te akty miłości i dobroci, ludzie mówili, że jest „posłańcem Boga”. Jezus odnosił się do Boga jak do Ojca. Potem powiedział: „Ja i Mój Ojciec jesteśmy jednym”. Poświęcił życie na szerzenie wiary w jednego Boga, wspólnego dla całej ludzkości. Współcześni ludzie obchodzą urodziny wielkich świętych, ale nie przestrzegają nauk swoich mistrzów. Nie ma nic wielkiego w obchodzeniu urodzin. Ludzie muszą postanowić, że będą trzymali się ideałów i postępowali zgodnie płynącą z nich mądrością.”

Niezwykła książka

      „Oto książka opracowana w Anglii około 1530 r., zawierająca wszystkie informacje o Jezusie zebrane w minionych wiekach. Rosjanie zamknęli cały ten materiał w małej książeczce, którą przechowują na wybrzeżu Morza Czarnego.” Następnie Swami zaprezentował słuchaczom niewielki tomik, zakręcając dłonią koło i unosząc ją do góry. Potem powiedział: „Oto ta książka. Na jej okładce widnieje krzyż. Powstała po to, żeby ukazać wspólne cechy wszystkich religii. Tego, co się w niej znajduje, nie znajdziecie nawet w Biblii. Ukazuje życie Jezusa w zupełnie nowym świetle. Nie każdy może zrozumieć drogi Pana. Żeby Go poznać, człowiek musi rozwinąć w sobie boskie uczucia. Do tej książki przymocowane są zakładki, oddzielające wersy reprezentujące poszczególne wiary. Tu jest strona ze śloką z Bhagawad Gity, w której Kriszna nawołuje Ardżunę, żeby odrzucił wszelkie wierzenia i w Nim wyłącznie szukał schronienia. Upewnia Ardżunę, że uwolni go wtedy od wszystkich grzechów. Istota wszystkich wiar jest jedna i ta sama. Najważniejszym obowiązkiem człowieka jest poddanie się Bogu. „Poddanie się” oznacza osiągnięcie stanu, w którym wyznawca odczuwa jedność z Panem. To uczucie wyrasta z przekonania, że ta sama Boskość jest obecna we wszystkich. Ciała ludzkich istot różnią się od siebie jak żarówki, ale przepływający przez nie prąd jest taki sam. Kolor i moc żarówek mogą być różnorodne. Ale prąd jest ten sam. Ta książka zawiera wedyjski aforyzm: „Ekoham bahusjam (Jestem Jednym, który stał się wieloma).”

Nic nie usprawiedliwia różnic religijnych

Ten sam Bóg przebywa we wszystkich istotach. Nic nie usprawiedliwia różnic religijnych. Różnice religijne wywołane są przywiązaniem do ciała. Nie sądźcie, że ciało jest niezniszczalne. Jest bańką wody. Umysł jest szaloną małpą. Nie podążajcie za żadnym z nich. Słuchajcie sumienia. Takie jest główne przesłanie tej małej książeczki. Kultura indyjska przekazała tę prawdę w pojęciu Sat-Ćit-Ananda (Byt-Świadomość-Błogość). Współcześni ludzie czytają wszelkiego rodzaju książki i podążają za wszelkiego rodzaju „wielkimi osobami”. Nie badają, co składa się na wielkość. Uświadomcie sobie, że nie ma nikogo większego niż każde z was. Wy jednak jeszcze nie odkryliście największej prawdy o sobie - jak słoń, który nie zna własnej siły. Może go kontrolować kornak[1] z kijem. Uświadomcie sobie fakt, że mieścicie w sobie cały wszechświat i wszelkie potęgi. Płyną one z obecnego w was Boskiego Ducha. Z Bóstwa, które rezyduje w was z wolnej woli. Zapominając o najwyższej mocy Ducha, ludzie pokładają zaufanie w sile ciała, umysłu i intelektu.

Pęta miłości

Ucieleśnienia miłości!

     Jeśli chcecie urzeczywistnić Boga, jeśli chcecie doświadczać Boga w sobie, jeśli chcecie poznać swoje prawdziwe ‘ja’, musicie kultywować czystą, nieskażoną miłość. Łączy ona wszystkich ludzi. Nosi miano ‘pęt miłości’. Obecne chrześcijaństwo rozpadło się na wiele sekt, z których każda zaangażowana jest w propagowanie swoich godnych szacunku doktryn. Wygłaszanie kazań pozostawia jednak bardzo mało czasu na codzienną praktykę. Praktyka jest najważniejsza. Ludzie mogą czuć się zobowiązani do propagowania swej wiary. Ale w ten sposób nie osiągną nic trwałego. Liczy się jedynie przykład. Kiedy praktykujecie głoszone przez siebie ideały, wasz przykład inspiruje innych. Nikt nie interesuje się naukami osoby, która nie praktykuje tego, o czym mówi… Pielęgnujcie boską miłość. Inne formy miłości wcale nie są miłością, a tylko szybko przemijającym, nietrwałym przywiązaniem. Największym szaleństwem człowieka jest niepamiętnie o własnej boskości. Wszyscy powinni uświadomić sobie, że pochodzą „od Boga”. Wszyscy są dziećmi Boga. Każdy powinien poszukiwać coraz większej bliskości z Bogiem. To jest sadhana (duchowa praktyka). Powinniście czuć, że Bóg jest Hridajawasi. Zaczynajcie dzień z miłością. Spędzajcie dzień w miłości. Taka jest droga do Pana. Jedynie osoba pełna miłości jest droga Bogu. (Tym, który mieszka w sercu). Powinniście wypełnić serca współczuciem, ponieważ bez współczucia serce przemienia się w kamień. Takie jest przysłanie Jezusa – przesłanie miłości. Miłość jest Bogiem. Żyjcie w Bogu.

Twój niezawodny przyjaciel

Wspomniana książeczka zawiera oświadczenie: „Jo madhbakthah” – „Drogi jest mi ten wyznawca, który napełnił się miłością.” Słowa te pochodzą z Bhagawadgity. Bóg jest twoim niezawodnym przyjacielem w doli i niedoli. Musisz zdobyć Jego przyjaźń.

Ucieleśnienia miłości!

W każdym z was jest miłość. Rozwijajcie ją w sobie. Dzielcie się nią z innymi. Kiedy posiądziecie taką miłość, nie będziecie musieli nigdzie wędrować i szukać jej w aszramach. Są takie niemądre osoby, które przenoszą się z jednego aszramu do drugiego. To czysta głupota. Nie trzeba nigdzie chodzić. Bóg jest w waszych sercach. Trzymajcie się mocno jednej wiary. Nie zmieniajcie jej każdego dnia. Podążacie z niezachwianą wiarą jedną drogą. Na tym polega miłość.

Z http://media.radiosai.org/Journals/Vol_03/12DEC01/sai-reveals-on-christ.htm grudzień-2001 tłum. J.C.

powrót do spisu treściu numeru 44 - październik-listopad-grudzień 2008