Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Klasyczna muzyka hinduska, pełna oddania i skoncentrowana na Bogu, wzbudza w nas bhakti bhawę, świadomość boskiej miłości. Nic więc dziwnego, że najprzyjemniejsze i najbardziej ujmujące są te uroczystości, podczas których grają Swamiemu studenci z Kolegium Muzycznego. Występują nie tylko w święta i podczas oficjalnych spotkań, takich jak Thjagaradża Aradhana[1], oczarowują również Pana koncertami impromtu[2] w Sai Kulwant Hall, podczas Jego popołudniowego odpoczynku. W środę 10 marca 2004 r. zaprezentowali koncert na winie[3], sprawiając tym wielką przyjemność Bhagawanowi i otaczającym Go wyznawcom.

Zakończenie roku akademickiego jest dla studentów okazją do pełnego zaprezentowania Panu nowo nabytych umiejętności oraz do zyskania Jego pochwał i łaski. Swami jest Rektorem Instytutu Wyższego Nauczania Śri Sathya Sai, przy którym afiliowano Kolegium Muzyczne. Wina, instrument z południowych Indii, odegrał wiodącą rolę w rozwoju muzyki hinduskiej. Z punktu widzenia ludzi zajmujących się muzyką klasyczną południowych Indii, jest on darem Boga dla ludzkości. Są przekonani, że muzyka winy wznosi nas na poziom świadomości kosmicznej. Wina nada, czyli dźwięki tworzone przez winę, wzniecają ogień w kundalini zwiniętej w czakrze muladahara - najniższym z sześciu ośrodków energetycznych, rozmieszczonych wzdłuż kręgosłupa. Wibracja, przenoszona przez ciepło ciała i oddech życia, przemieszczając się w górę zyskuje na sile i czasami uwalnia potężne moce koncentracji i medytacji, które odsłaniają przed nami świadomość kosmiczną. Uważa się, że ten proces, znany jako nadopasana, jest najszybszym sposobem osiągnięcia zbawienia. Studenci rozpoczęli koncert od pieśni w stylu hamsadwani pt. Watami Ganapathim Bhadżeham, skomponowanej przez Dkishithara, słynnego poetę i mędrca z południowych Indii. W Indiach wszelkie pomyślne przedsięwzięcia rozpoczynają się od inwokacji do Pana Ganapathi[4], usuwającego z drogi przeszkody i gwarantującego sukces. Wajnika, czyli muzyk grający na winie, opanowuje swój instrument i osiąga mistrzostwo dzięki nieustannym ćwiczeniom. Ćwiczenia te obdarzają go czystym intelektem, zrównoważonym umysłem, panowaniem nad zmysłami, słodkim głosem i całkowitą wolnością od lęków. Swami przy różnych okazjach wychwala również charakter wajniki. Tak oto praca z winą przemienia się w sadhanę.  

Technika gry na winie oparta jest na dynamicznej pracy palców, wytwarzających szeroką gamę dźwięków. Mimo, że jest stosunkowo łatwa, trzeba 20 lat pracy, by zostać dobrym wajniką. Lecz studenci Kolegium Muzycznego, dzięki łasce Pana, osiągają doskonałe efekty w bardzo krótkim czasie, nawet w ciągu roku lub dwóch. Wirtuozeria w grze na winie przejawiła się w następnym utworze, Ninu Wina Namadendu (w namarasa kannada), bardzo odpowiednim dla muzyki instrumentalnej, wywołując zachwyt osób zgromadzonych w Sai Kulwant Hall.

Krótki koncert zamknęło instrumentalne odtworzenie wedyjskiego hymnu, mantry Puśpam. Objaśnia ona prawdę mówiącą, że z Atmy, z Jaźni, najpierw wyemanowało niebo, z nieba wyemanowało powietrze, z powietrza ogień, z ognia woda, z wody ziemia. Tak oto źródłem wszystkich pięciu żywiołów (świata materialnego) jest Atma. Podobnie z Pana wypłynęła muzyka - wszelkie jej style, teorie, techniki, umiejętności i tradycje. Dlatego muzyka jest boską sztuką. Przynosi sercu boską błogość, a umysłowi spokój. Zbliża nas wszystkich do Boga. Swami, jesteśmy Ci bardzo wdzięczni za utworzenie Kolegium Muzycznego. Miłość i oddanie jego studentów uwzniośla nasze oddanie i osadza Cię mocno w sercach i umysłach. Dzięki temu czujemy się Tobie bliscy.

Z Heart to Heart z 2004r.  tłum. J.C.

powrót do spisu treści numeru 32 - marzec-kwiecień 2006