numer 31 - styczeń-luty 2006
Wypełniajcie swoje obowiązki w duchu oddania Bogu
Ten piękny Dyskurs Bhagawan Śri Sathya Sai Baba wygłosił w Prasanthi Nilayam podczas święta Sankranti w dniu 14 stycznia 2006r.
Bóg jest miłością, a miłość jest Bogiem. Prawdziwa dyscyplina duchowa polega na rozwinięciu miłości w związek miłości. Drogie dzieci! Trzymajcie się tego pierwiastka miłości i okazujcie, że drogi jest wam ideał jedności. (Wiersz telugu)
Drodzy uczniowie i studenci! Chłopcy i dziewczęta!
Jest powiedziane: Dajwam manusza rupena (Bóg inkarnuje się w ludzkiej postaci). Dlatego urodzenie się człowiekiem uważa się za wysoce uświęcone. Bóg rodzi się w ludzkiej postaci, by odkupić ludzkość. Nie trwajcie w błędnym przekonaniu, że Bóg jest ograniczony do jakiejś określonej postaci. Boskość nie jest czymś oddzielnym. Jest wrodzona w naturę ludzką. Ludzka forma jest zlepkiem pięciu żywiołów, a mianowicie: ziemi, wody, ognia, powietrza i eteru. Boska moc, która sprawia, że te pięć żywiołów funkcjonuje, nazywana jest Atmą. Jaką postać ma Atma? Wiele ludzi często o to pyta. W rzeczywistości wykracza ona poza nazwę i formę.
Samo posiadanie ludzkiej postaci nie czyni nikogo człowiekiem; liczy się sposób postępowania i zachowanie. Podobnie, samo zdobycie wiedzy książkowej nie czyni z nikogo człowieka prawdziwie wykształconego. Tego rodzaju świecka edukacja ma negatywną naturę. Należy odróżniać edukację od Educare. Podczas gdy edukacja jest ukierunkowana na informację, Educare ma na celu transformację. Edukacja jest ograniczona do poziomu fizycznego i mentalnego. Tak jak rzeki, takie jak Kriszna i Godawari, mają swoje źródło zasilania w oceanie, edukacja ma swoje korzenie w Educare. Wiedza o materii i świecie odpowiada edukacji. Educare ma związek z naszymi wewnętrznymi uczuciami i czystością serca. Nasze mata, pata i bata (mowa, śpiew i sposób życia) powinny pochodzić z serca. Taka jest esencja Educare. Nawet, gdy zdobędziecie liczne dyplomy, jeśli zabraknie wam czystości serca, nie można nazwać was prawdziwie wykształconymi. Dzisiaj tylko nieliczni starają się zrozumieć, czym jest Educare. Tylko ludzie obdarzeni praktyczną wiedzą i mądrością potrafią zrozumieć i docenić istotę Educare. Pozostałych omamią wysokie stopnie naukowe. Będą zainteresowani tylko zdobywaniem wiedzy książkowej i jej rozpowszechnianiem. Tego rodzaju próżne zajęcia nie uprawniają ich do miana naprawdę wykształconych. Obecnie powszechną rzeczą jest zdobywanie przez studentów rozmaitych stopni akademickich, takich jak B.A., M.A., Ph.D. itd. Jednak ci, którzy rozumieją prawdziwy cel i wewnętrzne znaczenie kształcenia, są rzadkością. Wasze życie nie będzie stracone, gdy zrozumiecie cel edukacji i będziecie zgodnie z tym postępować. Nie powinniście całkowicie polegać na tym, czego uczą was nauczyciele w klasach. Aby pojąć własną, wewnętrzną jaźń, musicie zrozumieć naturę waszego ciała, umysłu, zmysłów i intelektu.
Każdy człowiek ma trzy właściwości, mianowicie: sattwę, radźas i tamas. Reprezentują one Triadę: Brahma, Wisznu i Maheśwara. Sattwaguna odpowiada wewnętrznej czystości. Radźoguna przejawia się w naszych czynach. Jednakże fundamentalną prawdą jest to, że Atma w pełni panuje nad wszystkimi zmysłami i funkcjonowaniem ludzkiego ciała. Wykonujecie rozmaite zadania. Uczestniczycie w zawodach sportowych i grach. Wszystkie te działania reprezentują radźogunę. W obecnych czasach ludzie nauczają pararthy (dbałość o innych, wartości duchowe) nie porzuciwszy swarthy (egoizmu). Jest to poważny błąd. W pierwszym rzędzie powinniście porzucić swarthę, a pararthę traktować jako podstawę wszystkich swoich przedsięwzięć. Rozwijajcie wiarę w Boga. Bóg jest adharą (podstawą, podporą), a wszystko inne jest adheją (tym, co jest wspierane). Boskość jest jedna. Dlatego Wedy oświadczają: Ekoham bahusjam (Jeden postanowił stać się wieloma). Nazwy i formy mogą się różnić, lecz wrodzony boski pierwiastek jest jeden i ten sam. Na przykład, ten hol zdobią liczne lampy, ale prąd elektryczny, który przez nie płynie, jest ten sam. Podobnie, słodyczy jest wiele, ale zasadniczy ich składnik, cukier, który nadaje im słodki smak jest ten sam. Często ograniczamy się tylko do imienia i formy, zapominając o rzeczywistości.
Ludzka istota w gruncie rzeczy powinna mieć trzy cechy: niśćalattwę, nirmalattwę i nirmohattwę (stałość, czystość i nieprzywiązanie). Ktoś, kto posiada te trzy przymioty jest zaprawdę samym Bogiem. Nie musicie nikogo pytać, czy jesteście dobrzy czy nie. Sędzią jest wasze sumienie. Zawsze powinniście myśleć o Bogu. W przeszłości było wiele boskich inkarnacji, lecz ów boski pierwiastek w nich wszystkich jest jeden i ten sam. Tak jak cukier przyjmuje postać rozmaitych słodyczy, boskość inkarnuje się w różnych formach. Ludzie oddają cześć Bogu, wyśpiewują Jego chwałę myśląc, że On znajduje się gdzieś w odległym miejscu. W rzeczywistości same pańćabhuty (pięć żywiołów) są prawdziwymi przejawami Boga. Wasze serce jest świątynią Boga. Wypełniajcie je więc miłością. Kogoś wyzbytego miłości nie można nazwać człowiekiem. Traktujcie te pięć żywiołów jako święte i właściwie z nich korzystajcie.
Kto dał wam życie? Z jakiego źródła się wyłoniło? Czy zdobyliście je dzięki jakimś duchowym praktykom? Nie! Bóg daje wam życie i to On je podtrzymuje. Jest On obecny w każdej żywej istocie w postaci Atmy. Wszystko pochodzi z Atmy. Studenci studiują liczne podręczniki i zdobywają wysokie akademickie kwalifikacje. Jakie jest jednak źródło całej ich wiedzy i wykształcenia? Nic innego jak tylko boskość. Lecz człowiek na skutek ułudy nie potrafi pojąć tej prawdy. Przede wszystkim rozwińcie mocną wiarę, że Bóg istnieje. Gdy inkarnuje się w ludzkiej postaci, zachowuje się jak istota ludzka. Tylko dzięki temu człowiek może zrozumieć boskość i świętość ludzkich narodzin.
Educare wiąże się z bhawą (uczuciami), podczas gdy edukacja wiąże się z bahją (światem zewnętrznym). Wykształcenie, jakie zdobywacie, powinno przynosić pożytek społeczeństwu. Powinniście wykorzystywać swoją wiedzę i inteligencję dla dobra społeczeństwa. Utrzymujcie w ryzach swoje emocje. Nie złośćcie się i nie wściekajcie jak Durwasa, który nie panował nad sobą. Tylko ten, kto w pełni panuje nad sobą, jest prawdziwą istotą ludzką.
Atma reprezentuje jedność wszystkich istot. Ostatecznie wszystko zlewa się z Atmą.
Religii jest wiele, lecz cel jest jeden.
Ubrań jest wiele, lecz przędza jest jedna.
Klejnotów jest wiele, lecz złoto jest jedno.
Krów jest wiele, lecz mleko jest jedno.
(Wiersz telugu)
Niestety, człowiek dzisiaj, zamiast postrzegać jedność w różnorodności, widzi różnorodność w jedności. Jest to przyczyna całego jego cierpienia. Pierwiastek Atmy jest podstawą całego stworzenia. Możecie zapomnieć o wszystkim, ale nie o Atmie. Pięć żywiołów, które tkwią immanentnie w was, jest niczym innym jak przejawem Atmy. Same tylko przesuwanie koralików na różańcu nie stanowi dźapy. Należy wykraczać ponad fizyczną i światową płaszczyznę egzystencji. To właśnie jest prawdziwą dźapą. Ktoś, kto rozumie źródło swojego istnienia jest prawdziwie ludzki. Możecie studiować „Bhagawad Gitę” i wyuczyć się wszystkich ślok na pamięć. To jednak nie uczyni was uczonym. Wystarczy jednak, jeśli potraficie wcielić w życie przynajmniej jedną ślokę. Za pomocą liter alfabetu, a, b, c itd., można napisać dowolną liczbę książek. Zatem litery alfabetu stanowią podstawę każdej książki, czy to „Ramajany,” „Mahabharaty” czy „Bhagawaty.” Podobnie, Atma jest podstawą wszystkiego. Kiedy zrozumiecie pierwiastek Atmy, zrozumiecie wszystko inne. Nasze placówki oświatowe założyliśmy tylko w celu przekazywania takiej wiedzy. W naszych szkołach i koledżach najwyższy priorytet mają charakter, cnoty i zachowanie. Powinno się żywić pragnienie podążania właściwą ścieżką w życiu i osiągnięcia Boga. Wszystko należy przyjmować jako Wolę Boga. Jeśli rozwiniecie czystość serca, będzie się wam powodzić we wszystkich przedsięwzięciach.
Przystępując do medytacji, ludzie siadają ze skrzyżowanymi nogami i zamykają oczy. W jaki sposób takie praktyki mogą prowadzić was do Boskości? Gdy zamkniecie oczy, nie możecie zobaczyć nawet osoby stojącej przed wami, nie mówiąc już o zobaczeniu Boga. W rzeczywistości Bóg jest obecny w was. Prawdziwa wjakti (jednostka) to taka, która przejawia boskość awjakta (utajoną). Jeśli zrozumiecie pierwiastek Atmy i podejmujecie szczery wysiłek, z pewnością możecie doświadczyć atmasakszatkary (wizji Boskości). Możecie odprawiać dźapę (modlitwy na różańcu) albo tapę (religijne wyrzeczenia), lecz jeżeli brakuje wam czystości serca, wszelkie wasze praktyki duchowe okażą się daremne. Jakąkolwiek praktykę podejmiecie, zawsze powinniście skupiać umysł wyłącznie na Atmie.
Maniszim (człowiekiem) jest ktoś, kto posiada manas (umysł). Manisziego nazywa się też manawą. Jakie jest wewnętrzne znaczenie tego określenia? Ma znaczy maja (ignorancja), na znaczy naszti (bez), zaś wa oznacza warthinćuta (zachowywać się). Ludzką istotą jest ten, kto pokonuje maję i zachowuje się bez ignorancji. Edukacja ma na celu pomóc wam pokonać ułudę. Ktoś, kto wykracza ponad umysł jest paramahamsą (zrealizowaną duszą). Nie jesteśmy po prostu manawami (zwykłymi śmiertelnikami). Jesteśmy zaprawdę ucieleśnieniami Madhawy (nieśmiertelnego boskiego pierwiastka). Powinniśmy posiadać wiarę w Boga i z odwagą i męstwem stawiać czoło wyzwaniom życia. Tylko wtedy będziemy zasługiwać na miano ludzkiej istoty. Umysł jest po to, by służył kontemplowaniu Boga. Ten, kto zna wartość diamentu, będzie go przechowywał bezpiecznie i czynił z niego właściwy użytek. Podobnie ktoś, kto zdaje sobie sprawę z potęgi umysłu, nie pozwoli, by schodził na manowce. Należy starać się osiągnąć stan ‘die-mind’ (ang. ‘śmierć umysłu’ wymawiane podobnie jak ‘diament’). Jest to możliwe tylko poprzez nieustanną kontemplację o Bogu. Mówi się: Mano mulam idam dźagat (umysł jest podstawą dla całego świata). Jaki spotka was los, gdy nie będziecie panować nad umysłem i pozwolicie ponieść się jego kaprysom? Paramahamsą można stać się jedynie poprzez mano naśanę (destrukcję umysłu). Nigdy nie podążajcie za umysłem. Z samej natury umysł jest wysoce uświęcony, ale na skutek wpływu współczesnej edukacji stał się niespokojny niczym małpa. Jaki jest pożytek z przestudiowania obszernych ksiąg bez zrozumienia natury umysłu? Gdy nauczycie się alfabetu od A do Z, powinniście także nauczyć się znaczeń słów. Jaki jest pożytek z czytania słów bez rozumienia ich znaczenia? U nas studenci uczą się Wed. Mówi się: Ananto wai Wedah (zaprawdę Wedy są nieskończone). Posiadają one nieskończoną moc.
Gdy czytacie „Bhagawad Gitę”, powinniście starać się zrozumieć jej nauki i stosować je w praktyce. W przeciwnym wypadku studiowanie „Bhagawad Gity,” czy dawanie o niej wykładów jest niewiele warte. Nie ma żadnej korzyści z powtarzania ślok jak papuga, bez ich rozumienia. Wedy zostały nam przekazane z pokolenia na pokolenie przez szlachetne dusze. Zawierają wieczne prawdy. Jednak ludzie zaniedbują je pod przykrywką nowoczesnej edukacji. Można je lubić lub nie, ale studiowanie Wed jest bardzo istotną rzeczą dla wszystkich. Nie wystarczy, że po prostu czytacie Wedy. Powinniście też rozumieć nauki w nich zawarte. Człowiek zapomniał o swojej prawdziwej Jaźni. Próbuje zdobyć wykształcenie bez wiedzy o własnej rzeczywistości. Skutek jest taki, że wierzy we wszystko z wyjątkiem Boga. Nigdy nie powinniście zapominać tego fundamentalnego pierwiastka, boskości.
Drodzy uczniowie i studenci!
Potraficie zrozumieć i zdobywać doczesną i świecką wiedzę. Jednak zrozumienie wewnętrznej rzeczywistości nie dla wszystkich jest rzeczą łatwą. Imiona i formy poszczególnych ludzi mogą wydawać się różne, lecz wszyscy zasadniczo są jednym. Wrodzona rzeczywistość jest adharą[1], a zewnętrzne nazwy i formy to tylko adheje[2]. Poznanie adheji bez zrozumienia adhary niczemu nie służy. Nawet do spraw fizycznych powinniśmy podchodzić z duchowej perspektywy. Przede wszystkim więc rozwijajcie wiarę w Boga. Z niezachwianą wiarą w Boga można osiągnąć wszystko. Wypełniajcie swoje obowiązki z poczuciem oddania Bogu. Jest to esencja prawdziwej edukacji. Edukacja to nie tylko przyswajanie wiedzy książkowej. Prawdziwa edukacja wykracza poza wiedzę książkową.
Uczniowie i studenci! Ucieleśnienia miłości!
Przede wszystkim musicie zdać sobie sprawę z tego, że boskość jest obecna wszędzie. Niechaj wszystkie wasze czyny będą miłe Bogu. Pochodzicie od Boga i żyjecie w Bogu. Dlatego wszystkie wasze działania powinny być poświęcone Bogu. Gdy będziecie szli tak uświęconą drogą, ostatecznie połączycie się z Bogiem. Bóg jest bhawaprija, a nie bahjaprija (miłującym wewnętrzne uczucia, nie świat zewnętrzny). Patrzy na uczucia kryjące się za waszymi czynami. Świat jest zainteresowany bhajam (zewnętrznym spektaklem), Boga zaś interesuje wasze bhawam (uczucia). Dlatego przede wszystkim oczyśćcie swoje uczucia.
Pytacie innych: ‘Kim jesteś?’ Ale czy kiedykolwiek zapytaliście siebie: ‘Kim jestem?’ Prawdziwa edukacja polega na poznaniu odpowiedzi na to pytanie. Jaki jest pożytek z wiedzy o innych, jeśli nie znacie własnej rzeczywistości? To nie jest w ogóle prawdziwa edukacja! Prawdziwy aspirant duchowy to taki, który rozumie i doświadcza pierwiastka jedności. Powiadacie: ‘To jest moja matka’, ‘To jest mój ojciec’ itd. Takie fizyczne pokrewieństwa dotyczą umysłu. Jeśli przyjmiecie relacje fizyczne za rzeczywiste, nigdy nie zrozumiecie prawdy. Mówicie: ‘Jestem Ramaiah.’ Jest to imię nadane ciału. Ale wy nie jesteście ciałem. Powinniście z pełnym przekonaniem mówić: ‘Ja to ja.’ Jednak skoro już nazywacie siebie Ramaiah, powinniście postępować stosownie do tego wzniosłego imienia. Gdy już zrozumiecie swoją rzeczywistość, doświadczycie nieustającej błogości. Zgromadziło się tutaj wielu uczniów i studentów. Nie wszyscy jednak uczą się na tym samym kierunku. Jesteście na różnych kursach, takich jak B.A., M.A., M.Sc. itd. Powinniście znać cel edukacji. Dzisiaj wielu studentów aspiruje do wyjazdu za granicę po skończeniu nauki. Zapominają o celu edukacji i dają się uwieść powabom świata.
Trzeba być zdeterminowanym, jeśli chodzi o oddanie Bogu. Wasza wiara powinna być pełna i bezwarunkowa. Jeśli wasza wiara jest niestała, ze wzlotami i upadkami, będziecie zagubieni i staniecie się niespokojni. Utrzymujcie swoje pragnienia na wodzy. Nieograniczone pragnienia odwiodą was od boskości. Unicestwienie pragnień doprowadzi was do pierwiastka jedności. Powinniście rozwinąć cnoty i prowadzić dobre życie. Zrozumcie cel edukacji i zgodnie z tym postępujcie. Tylko wtedy wasze narodziny w ludzkim ciele będą miały sens. Jedna żarówka może zapewnić oświetlenie dla wielu ludzi. Podobnie, serce pełne miłości może obdarzyć światłem wiele istnień. Ludzie wykształceni nie powinni patrzeć z wyższością na niewykształconych. Jeśli są naprawdę wykształceni, każdego traktują jednakowo i rozwijają jedność. Tam gdzie jest jedność, tam jest czystość. Gdy mamy czystość, możemy doświadczyć boskości. Miłość jest podstawą dla jedności. Brak miłości musi zaowocować różnicami.
Uczniowie i studenci!
Jeżeli, wstąpiwszy do naszych instytucji, zdobywacie tylko stopnie bez rozwijania cnót, nie będę szczęśliwy. Powinniście rozwinąć czystość wewnętrzną i na zewnątrz. Tylko wtedy możecie zdobyć dobre imię w społeczeństwie. Ludzie będą was chwalić mówiąc: ‘Ten a ten jest dobrym chłopcem. Zajmuje się swoimi sprawami i nie włącza się do niepotrzebnych działań.’ Takie dobre osoby mogą spowodować transformację w społeczeństwie. Będąc studentami, powinniście przestrzegać kodeksu postępowania przewidzianego dla stanu brahmaćarji[3]. Z drugiej strony, jeśli ulegniecie kaprysom umysłu i będziecie kręcić się to tu, to tam, bez umiaru, ludzie będą nazywać was warchołami. Gdy będziecie dobrzy w myślach, słowie i czynie, wszyscy będą wyrażać się o was z najwyższym uznaniem.
Ucieleśnienia miłości!
Miłość jest we wszystkich. W tym świecie nie ma nikogo pozbawionego miłości. Rozwijajcie miłość. Niech ludzie mówią, co chcą. Niech krytyka was nie niepokoi. Jeśli ktoś krytykuje was na głos, krytyka rozpływa się w powietrzu; jeśli robi to w duchu, krytyka będzie miała wpływ tylko na niego samego. Tak więc, nie powinniście ani się radować pochwałą, ani popadać w przygnębienie pod wpływem krytyki. Jeśli chcecie osiągnąć Boga, w waszych myślach, słowach i czynach powinna panować harmonia. Mówi się: Manasjekam, waćasjekam, karmanjekam mahatmanam; manasjanjat waćasjanjat, karmanjanjat duratmanam (szlachetni są ci, których myśli, słowa i czyny są w doskonałej harmonii; niegodziwcy to ci, którym brak takiej harmonii). Nie wystarczy, że dobrze władacie językiem i elokwentnie opowiadacie o boskości. Powinniście także wcielać w czyn to, co mówicie i doświadczać boskości. Możecie potrafić przyciągnąć ludzi płomiennymi wystąpieniami, ale jaki z tego pożytek, jeśli nie ma przełożenia waszych słów na czyny.
Gdy urodził się Jezus, trzej arabscy królowie przyszli zobaczyć dziecko. Widząc boską światłość promieniejącą z dziecka, pierwszy król zawołał: „To posłaniec od Boga.” Drugi król rzekł: „On jest synem Boga.” Trzeci król oświadczył: „On jest zaprawdę samym Bogiem.” Wszystkie trzy stwierdzenia są prawdziwe*. Nigdy nie myślcie, że jesteście różni od Boga. Powinniście przekroczyć dualność i zrozumieć jedność z boskością. Cokolwiek się wydarzy, nie zbaczajcie z drogi jedności. Powinniście mieć niezachwianą wiarę. Osadźcie te nauki mocno w swoim sercu i wdrażajcie je w praktykę codziennego życia. Jak tylko wrócicie do swoich kwater, zastanówcie się nad tym, co tutaj zostało powiedziane.
W życiu możecie osiągnąć wszystko za pomocą modlitwy do Boga. Chcę, byście się modlili. Chcę, byście pozostawali zjednoczeni jak bracia i siostry oraz byście zdobyli dobre imię. Tylko wtedy zostanie osiągnięty cel, dla którego utworzono tutaj koledże. Zawsze jestem z wami, w was, nad wami, wokół was. Starajcie się wpajać taką wiarę i oddanie waszym bliźnim. To Mnie bardzo uszczęśliwi.
Dzisiaj jest święto Sankranti, które oznacza rozpoczęcie pomyślnego i uświęconego półrocza - uttarajany. Przynajmniej od dzisiaj rozwijajcie szlachetne uczucia. Postępujcie tą świętą ścieżką. Wtedy wasza przyszłość na pewno będzie bezpieczna. Mam nadzieję, że nie sprawiam wam kłopotu długim wystąpieniem. Gdy widzę was wszystkich, Moje serce przepełnia ananda (błogość). Szczęście zawiera się w jedności z Bogiem. Kontemplujcie więc o Bogu nieustannie. Nigdy nie dopuszczajcie do siebie niepokoju i zmartwień myśląc: ‘Zbliżają się egzaminy. Jak mam do nich podejść? Czy zdam?’ Nie stwarzajcie pola dla rozpaczy i przygnębienia tego rodzaju negatywną postawą. Zaufajcie Bogu. Wypełniajcie swoje obowiązki i odważnie podchodźcie do każdej sytuacji. Wówczas wynik musi być dobry. Miłość jest wszystkim. Miłość jest Bogiem. Żyjcie w miłości.
(Swój Boski Dyskurs Bhagawan zakończył bhadźanem: Hari bhadźan bina sukha śanti nahin.)
[tłum. KMB]
powrót do spisu treści numeru 31 - styczeń-luty 2006