numer 22 - lipiec-sierpień 2004
Formą Boga jest Miłość
Boski dyskurs wygłoszony przez Bhagawana Śri Sathya Sai Babę w Sai Kulwant Hall, w dniu 2 lipca 2004 r. z okazji święta Gurupurnima
Wyrozumiałość jest prawdziwym pięknem świętego kraju Bharat.
Pośród wszystkich rytuałów, trzymanie się prawdy jest największą ofiarą.
Najsłodszym uczuciem dla mieszkańców tego kraju jest uczucie miłości do własnej matki.
(wiersz telugu)
Ucieleśnienia Miłości!
Na świętej ziemi Bharatu prawdziwym pięknem jest wyrozumiałość. Człowiek współczesny nie ma pojęcia czym ona jest, ani też nie zdaje sobie sprawy z tego, iż stanowi ona prawdziwe piękno. Ktoś komu brak wyrozumiałości nie jest istotą ludzką. Powinniśmy mieć współczucie i wyrozumiałość dla ubogich i kalek. Jednak dziś ludzie odnoszą się do takich osób z obrzydzeniem. W istocie sahana (tolerancja) to najbardziej drogocenna i uświęcona mantra mieszkańców Bharatu. Lecz pogrążony w niewiedzy człowiek zaniechał owej świętej mantry, dając się ponieść jantrze[1] i tantrze[2].
Najważniejszą cechą, jakiej oczekuje się od wielbiciela jest wyrozumiałość. Czym jest bhakti (oddanie)? Są ludzie, którzy żywią mylne przekonanie, że oddawanie czci posążkom, przestrzeganie pewnych ślubów i odprawianie rytuałów to prawdziwe oddanie. Ale to nie wystarczy. Najpierwszym obowiązkiem wielbiciela, szczególnie mieszkańca Bharatu, jest ćwiczenie wyrozumiałości w praktyce.
Trzymanie się prawdy to prawdziwa pokuta (tapas). Człowiek współczesny zapomniał o tej zasadzie. Wyrozumiałość to cecha, która inspiruje ludzi do spełniania szlachetnych uczynków. Powinno się nauczać tej szlachetnej cechy i pomagać w jej przyswajaniu.
W tym kraju uczuciem słodkim jak nektar jest miłość do własnej matki. Ludzie współcześni nie spełniają najważniejszego obowiązku, który każe patrzeć na każdą kobietę jak na własną matkę. Na tym świecie nie ma nic potężniejszego i słodszego niż taka synowska miłość. Ten, kto rozwinął w sobie to szlachetne uczucie, jest prawdziwym ulubieńcem losu. Uczucia tego nie można kupić ani wypożyczyć. Płynie ono w naturalny sposób z miłości, którą człowiek żywi do swojej własnej matki. Mieszkańcy Bharatu porzucają tak szlachetne wartości usiłując naśladować i krzewić u siebie tradycje obcej kultury, które są jak zamki z piasku. Entuzjastycznie uganiają się za przejawami obcych kultur, traktując je jak oddech życia.
Ucieleśnienia Miłości!
W całym świecie nie sposób znaleźć niczego, co byłoby bardziej święte niż miłość. Dziś wszędzie panoszy się miłość fizyczna i miłość rzeczy doczesnych, lecz bardzo trudno napotkać miłość przesyconą błogością Atmy. A przecież miłość to nie tylko to, co istnieje między dwojgiem ludzi na poziomie fizycznym. Prawdziwa miłość jest tym, co istnieje między dwoma sercami. Współcześni mieszkańcy Bharatu zapominają o tej jakże świętej, szlachetnej miłości. To wyłącznie miłość do Boga podtrzymuje i ochrania ludzi na świętej ziemi Bharatu od najdawniejszych czasów, podobnie jak powieka chroni oko. Owa boska miłość przenika cały wszechświat. Gdziekolwiek nie spojrzycie, ona tam jest. W świecie nie ma nic poza miłością Boga. Wszystkie inne rodzaje miłości to zaledwie przemijające oczarowanie. Prawdziwa miłość rodzi się w głębi ludzkiego serca. Rozwijając ową boską miłość i dzieląc się nią z innymi sprawiacie mi największą radość. W dzisiejszych czasach wszędzie znajdujemy miłość doczesną i fizyczną, która ma na celu osiąganie egoistycznych celów. Nie można jej nazwać prawdziwą miłością. Prawdziwa miłość – święta, boska i bezinteresowna – musi płynąć z serca człowieka.
Ucieleśnienia Miłości!
Rozwijajcie i umacniajcie taką właśnie boską miłość, a wtedy niczego wam nie zabraknie. Tylko wtedy też zaskarbicie sobie prawo do tego, by nazywano was „Ucieleśnieniami Miłości”. Bóg jest wszechobecny. Kim jest Bóg? W istocie ty jesteś Samym Bogiem. Musicie usilnie dążyć do osiągnięcia tego stanu. Choć Bóg jest wszędzie obecny, nie powinniście zapominać o własnej wewnętrznej boskości. Niektórym bowiem wydaje się, że Bóg istnieje oddzielony, w jakimś odległym miejscu.
Prahlada, dziecko-wielbiciel Pana Wisznu oznajmił: „Nigdy nie sądź, że Bóg jest w jakimś miejscu, a w innym Go nie ma. Gdziekolwiek Go poszukujesz, On tam jest.”
Na tym polega prawdziwa kultura Bharatu, której nie jesteśmy w stanie dostrzec w obecnych czasach. Wszyscy powtarzają imię Boga. Lecz gdzie On jest? W istocie to ty sam jesteś Bogiem. Ty i Bóg nie istniejecie w oddzieleniu. Człowiek zapomina o mieszkającej w nim boskości i ugania się za czczymi błahostkami.
Ucieleśnienia Miłości!
W żadnych okolicznościach nie porzucajcie miłości. Miłość jest waszym największym skarbem. Ten kto o nim zapomina nie zasługuje na miano człowieka! Kochamy naszych ojców, matki, braci, siostry, i tak dalej, lecz wszystkie te związki to tylko role w Boskim Dramacie. Musicie postarać się uchwycić sens prawdziwej miłości. Tak naprawdę ona jest zawsze w was. Nie potrzebujecie szukać jej na zewnątrz. Niestety, w dzisiejszej dobie uganiacie się za rzeczami, które są nieprawdziwe i przemijające. (Tu Sai Baba wskazał na kwiat.) Cóż to takiego? To kwiat. Tak przynajmniej wszyscy twierdzą. Lecz tak naprawdę to przejaw Boskości. Ten kwiat zawiera kilka płatków będących przejawem Boskości. Jeśli płatki oberwie się jeden po drugim, nie można go już nazwać kwiatem. Podobnie, jeśli w człowieku nie ma miłości, nie można go nazwać „Ucieleśnieniem Miłości”. Źródłem i opoką całego wszechświata jest miłość. Miłość ta przyjmuje różny kształt u poszczególnych osób – powiedzmy, miłość między ojcem, matką, braćmi i siostrami – ale wszystkie te związki określacie mianem miłości. Razem wszystkie te osoby tworzą rodzinę. Jeśli jednak ograniczycie miłość wyłącznie do członków swojej rodziny, to nie wystarczy. Cały wszechświat musi żyć tak jak jedna rodzina. Kogokolwiek ujrzycie, powitajcie go pozdrawiając słowem „Namaskar!” Czyż jest jakieś szlachetniejsze uczucie niż to? Wszystkie formy, jakie napotykamy w tym świecie, są ucieleśnieniami Boskości. W całym wszechświecie nie ma niczego, co nie byłoby boskie. A wy uważacie, że przedmioty, które spotykacie we wszechświecie to po prostu zwyczajne rzeczy. Nic bardziej mylnego! Traktujcie je jak „Ucieleśnienia Boskości.” Niestety, dziś staliśmy się takimi głupcami, że szukamy Boga gdzieś daleko stąd. Na cokolwiek spojrzą wasze oczy, będzie to Bóg. Dlatego też najszlachetniejszym nastawieniem jest uważanie wszystkiego we wszechświecie za „Ucieleśnienie Boskości”. Wszechświat jest po prostu formą Boga. Bóg przejawia się we wszystkich formach. Uważajcie tę właśnie wszechobecną boskość za Boga. Nie pokładajcie wiary w zewnętrzny kształt jakiejkolwiek rzeczy, lecz niezłomnie wierzcie w boską siłę zamieszkującą jej wnętrze. W naszych codziennych czynnościach nie doświadczacie wszak niczego innego jak Boskości. Dajmy na to, chce wam się pić. Pragnienie to boskość przejawiająca się jako ogień. Gasicie je pijąc wodę, która jest kolejnym przejawem boskości.
Tak więc pięć żywiołów we wszechświecie, pięć zmysłów, pięć powłok i pięć żywotnych tchnień w ciele – wszystkie one są przejawami boskości. Współczesny człowiek używa swoich zmysłów niewłaściwie, co jest wielkim grzechem. Zmysły są bowiem czyste, święte i bezinteresowne. Nie czynią rozróżnień między kastami, wyznaniami, religiami, narodowościami, itd. Posiadając tak wspaniałe przymioty w sobie, wy poszukujecie Boskości w świecie zewnętrznym. Cóż za wielka szkoda! Jak sądzicie, czym są wartości ludzkie? To nic innego jak boskie przymioty. Bóg nie ma jakichś poszczególnych cech. Jedyną cechą Boga jest Sama Boskość. Ulegamy iluzji postrzegając Boskość, która wykracza poza wszelkie atrybuty, jako Boga, który posiada określone cechy.
Ucieleśnienia Miłości!
Cokolwiek mówię, przemawiam tylko miłością. Nie znam żadnego innego słowa poza tym jednym. Nie ma wartości wspanialszej niż miłość. Dlatego musimy kochać ową miłość, która jest Bogiem. Różne sposoby na jakie opisujemy Boga, na przykład jako nirgunam, niranjanam, sanathana niketanam, nitja, szuddha, budda, mukta, nirmala swarupinam (Bóg jako nieopisywalny, czysty, ostateczne schronienie, wieczny, bez skazy, oświecony, wolny i ucieleśnienie świętości), istnieją wyłącznie dla naszego zadowolenia. Nie są w stanie jednak w pełni Boga opisać. W istocie Bóg wymyka się wszelkim opisom. Jedynym słowem, jakim możemy Go określić jest miłość. Nic nie jest w stanie lepiej oddać istoty Boga.
Ucieleśnienia Miłości!
Wszyscy
jesteście Ucieleśnieniami Miłości. Waszą postacią jest miłość. Ona jest również
formą Boga. Z ogromnym smutkiem spoglądam na te fizycznie upośledzone dzieci,
które siedzą tu dziś na wózkach. Tak naprawdę są one Ucieleśnieniami Miłości.
Pogardliwe patrzenie z góry na te boskie istoty to wielki grzech. W istocie
na świecie nie ma żadnych niższych istot! To tylko w nas tkwi sposób myślenia,
który poniża innych. Nie można go przypisać Bogu. Bóg ma tylko jedną cechę, a
jest nią miłość. Oto Jego forma. Kiedy ktoś rozmawia ze Mną z miłością, Moja
radość nie zna granic. Jeśli jednak ludzie stosują pustą, pozbawioną miłości
retorykę, by opisać Moje cechy, nie cieszy Mnie to ani nie robi na Mnie
wrażenia. Mów do Mnie sercem pełnym miłości. Módl się do Mnie sercem, w którym
na dobre zagościła miłość. O cokolwiek pomodlisz się kochającym sercem, Ja
natychmiast ci odpowiem. Z miłością nazwiesz Mnie „Sai”, a Ja skwapliwie odpowiem
ci „Jestem”. Najdłuższa nawet modlitwa bez miłości nie zdoła Mnie poruszyć.
Jeśli wezwiesz Mnie z miłością, odpowiem natychmiast bez względu na to
gdzie będę. Nie ma nic potężniejszego niż miłość. Dlatego jeśli pragniesz darśanu Boga i zechcesz Go doświadczyć, módl się do Mnie z
miłością. Możesz mieć każdą ilość bogactw i cnót, ale są one niczym w porównaniu
z uczuciem miłości. Słodyczy zawartej w słowie "Prema" nie znajdziecie
nigdzie indziej. Im bardziej będziecie ją rozwijać i praktykować, tym lepsza
będzie wasza osobowość. Dlatego rozwijajcie miłość jako najważniejszą cechę w
człowieku.
Miłość twym jedynym schronieniem
gdziekolwiek byś się nie znalazł –
w lesie, w niebie, w mieście czy na wsi,
na szczycie góry lub w morskiej głębinie. (wiersz telugu)
Miłość nie ogranicza się do jakiegoś szczególnego miejsca – jest powszechna. Dlatego rozwijajcie uniwersalną miłość. Takiej miłości nie da się kupić za żadne pieniądze. Może ją osiągnąć wyłącznie serce pełne miłości. Dlatego człowiek powinien rozwijać tak czystą, bezinteresowną miłość. Jako sposób na to zaleca się bhakti (oddanie). Bhakti nie znajduje się gdzieś daleko stąd. Prema (miłość) to bhakti (oddanie). Oddanie bez miłości jest niczym głęboki ocean. A jaki jest ten ocean? Pełen jest słonej wody, podczas gdy oddanie połączone z miłością jest jak słodka woda. Miłość to uczucie słodkie niczym nektar. Miłość to czysta błogość. Miłość to cudowne uczucie. Niezgłębione. Tak więc nigdy nie powinniście porzucać słodkiej jak nektar, błogiej i niezgłębionej miłości.
Ucieleśnienia Miłości!
Zamiast czynić płytkie postanowienia dotyczące bhakti, obierzcie sobie Premę jako cel, który chcecie osiągnąć. Nie ma większej sadhany niż ta. Nic nie wyzwoli was z większą łatwością niż czysta, bezinteresowna miłość. Istnieją cztery pojęcia – mukti (wyzwolenie), bhakti (oddanie), rakti (przywiązanie) i anurakti (przywiązanie lub miłość do Boga). Lecz wewnętrznym prądem płynącym w każdej z tych wartości jest miłość. Na tę pomyślną okoliczność jaką jest Gurupurnima, miłość jest najbardziej drogocennym podarunkiem, który wam przekazuję. To mój najdroższy dar dla was. Jakiekolwiek inne podarunki, które mógłbym wam dać, pozbawione miłości na nic się nie zdadzą. Moja miłość jest czysta, święta i najcenniejsza. Rozwijajcie w sobie taką miłość.
Bhagawan zakończył Swój Dyskurs bhadźanem Prema mundita manase kaho...
Z http://www.srisathyasai.org.in tłum. Joanna Gołyś
powrót do spisu treści numeru 22 - lipiec-sierpień 2004