WDZIĘCZNOŚĆ numer 16 - lipiec-sierpień 2003
W Indii ideał Wdzięczności od wieków przekazywano z góry, jako dziedzictwo. Człowiek pozbawiony tej najwyższej mocy wdzięczności jest gorszy niż okrutne zwierzę. Jeżeli otrzymawszy od społeczeństwa bogactwo, wykształcenie i kwalifikacje nie będzie służył dobru ogółu, jego bogactwo, wykształcenie i kwalifikacje będą całkowicie stracone.
Człowiek czerpie niezliczone korzyści z Przyrody, korzysta z przyjemności dostarczonych przez przyrodę, na różne sposoby, lecz jaką wdzięczność okazuje Naturze? Jaką wdzięczność okazuje Bogu? Człowiek zapomina o Bogu, który jest Dawcą wszystkiego, co sprawia, że staje się ofiarą wszelkich trudności i nieszczęść. Otrzymuje od Opatrzności niezliczone dobra, nic w zamian nie ofiarowując przyrodzie, ani Bogu. Pokazuje to, jak nienaturalne i pozbawione serca, jest zachowanie człowieka. Czy można zalecać płacenie dobrem za zło, gdy nie dba się nawet o to, aby płacić dobrem za dobro? Człowiek nie przyswaja wielkiej lekcji udzielonej mu przez Przyrodę. Główną lekcją jest służenie bez oczekiwania na zapłatę.
BABA
Z Sanathana Sarathi, kwiecień 1996,
tłum. Fryderyk Listwan
powrót do spisu treści numeru 16 - lipiec-sierpień 2003