Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Zdjęcie Kasturiego wykonane w roku 1930.

     Ze względu na wyjątkowo bogatą twórczość pisarską związaną z życiem i naukami Sathya Sai Baby, nieżyjący już V.K. Narasimhan, zastępca Redaktora Naczelnego (czyli Kasturiego), a potem Naczelny aśramowego czasopisma Sanathana Sarathi, określił kiedyś Kasturiego Wjasą Swamiego (Wjasa spisał m.in. Wedy, „Mahabharatę” i Purany).

 Ponadto, szuka idealnego syna, którego można pokazać światu jako wzór i źródło inspiracji. Takie osoby stały się dzisiaj niezwykłą rzadkością” (SSS t. XV, rozdz. 59). Można przypuszczać, że tę ‘rzadką osobę’ Swami znalazł w Kasturim.

    „‘Śmierć jest finalnym rozwiązaniem dramatu życia,’ pisał prof. Kasturi w 1981 r. Rozwiązanie takie przyszło do niego w południe 14 sierpnia 1987 r., niewiele minut po tym jak Bhagawan Baba odwiedził go w Szpitalu Sathya Sai w Prasanthi Nilayam. Miał wtedy 90 lat.

Bhagawan Baba, który nadzorował próby uczniów w gimnazjalnym audytorium, o godz. 11:30 nagle przerwał je i poszedł prosto do szpitala. Podchodząc do łóżka prof. Kasturiego, Swami zawołał: „Kasturi!” Prof. Kasturi otworzył na chwilę oczy i popatrzył na Pana.

    Przez ponad czterdzieści lat z oddaniem służył Bhagawanowi jako pisarz, redaktor, towarzysz i niestrudzony propagator życia i przesłania Swamiego. Miliony wielbicieli na całym świecie poznało życie i nauki Bhagawana z czterotomowej Jego biografii ‘Sathyam Sivam Sundaram’ i 11-tu tomów ‘Sathya Sai Speaks’ (zapisy dyskursów Swamiego), nie licząc redagowanej przezeń serii Wahini.

   Wspomniana autobiografia „Loving God” to w dużej mierze nie tylko historia życia Kasturiego. Jest to przesycona miłością do Swamiego opowieść o Bogu i dźiwie, o Guru i sadhace, o tym jak Swami przez ponad 34 lata kształtował Kasturiego czyniąc go przykładnym narzędziem Swojej misji Awatara. Zawiera przesłanie dla każdego. Zapewne dlatego sam Swami nakłonił Kasturiego do jej napisania.

      Rok w rok stawałem z Jego lewej strony trzymając srebrny dzban z wodą. Seshagiri Rao stał ze srebrnym talerzem z prawej strony, by odebrać Lingę, gdy wypadnie. W ustalonych chwilach, przemierzywszy przełyk, Linga ukazywała się oczom publiczności. Jednego roku wyłoniło się po kolei jedenaście Ling. Innego było ich dziewięć. Swami dał mi jedną z tych dziewięciu. Oddaję jej cześć przez wypowiadanie mantr polecanych w pismach świętych. Cud narodzin Lingi dokonuje się rokrocznie podczas każdego święta Śiwaratri, niezależnie gdzie Swamiemu wypadnie pobyt.”

       Dodajmy, że manifestacje Ling trwały do 1977 r., kiedy Bhagawan Baba ogłosił, że postanowił przerwać publiczne narodziny Lingobhawy, by nie narażać na niewygody wielbicieli gromadzących się zbyt licznie w nieprzystosowanych do tego miejscach. Dopiero ponad 20 lat później, od 15 lutego 1999 r., Swami ponownie zaczął ‘rodzić’ Lingi  publicznie.

W ubiegłym roku Jatindar Shad, przy okazji podobnej do obecnej, tak wspominał Kasturiego na forum dyskusyjnym Saidevotees_Worldnet:

     Nieodżałowana Peggy Mason, współautorka książki Ucieleśnienia Miłości, w wydawanym przez siebie kwartalniku (Nr 36, str. 11)  w 1992 r. napisała: „Zawsze w głębi duszy przeczuwałam, że Kasturi reinkarnuje się jako Matka Premy Sai w nadchodzącym wieku i nadmieniałam to nie jeden raz. Wiedziałam, że ojciec Premy Sai już się urodził, dlatego byłam bardzo poruszona dowiedziawszy się, że przy pewnej okazji Swami wziął tego chłopca na ręce mówiąc żartobliwie: ‘Przedstawię cię twojej przyszłej żonie’ – i przekazał dziecko wiekowemu Kasturiemu! Co za cuda!”