Wydarzenia z października 2003 nr 17 - wrzesień-październik 2003
z Prasanthi Nilayam
Poniedziałek 6.10.2003 – dzień po uroczystościach święta Daśara. 40 dziewcząt w wieku od 6 do 12 lat – uczennice szkoły Sathya Sai z New Delhi – wystawiało przedstawienie dla Sai Baby. Odbyło się ono w centralnym miejscu holu, tam gdzie Baba siedzi na fotelu po męskiej stronie. Trudno znaleźć słowa, by opisać ten występ. Ogromna miłość i oddanie emanowało z przygotowanego występu dziewcząt. Były to śpiewy, tańce i humorystyczne przedstawienia. Jedna dziewczynka śpiewała i tańczyła z takim zaangażowaniem, że nie zauważyła, kiedy należało skończyć. Baba zmaterializował dla niej naszyjnik. Dla innych dziewczynek też były materializacje. Później Baba pozował do wspólnego zdjęcia. Przedstawienie to trwało około godzinę. Dziewczynki uczyły się go od początku września, by dobrze wypaść. Przyjechały do aśramu 10 dni wcześniej i tu odbywały próby. Ich nauczyciele napisali piosenki i scenariusze scenek, które wyrażały ich oddanie dla Sathya Sai.
Wtorek 7.10.2003 – zespół muzyczny chłopców z koledżu występował dla Sathya Sai. Swami siedział na fotelu po męskiej stronie, a oni ustawieni byli na werandzie. Śpiewali w językach telugu, kannada, hindi, tamil i malajalam.
W tych uroczystościach brał udział pan Jack Hawley. Jest on autorem książki na temat duchowych sposobów zarządzania biznesem. Na życzenie Baby napisał książkę o Bhagawat Gicie. Razem z żoną – Louisą – dawali wykłady co drugi wtorek o 10:00 w sali nad kantyną indyjską. 1.10.2003 mówili o ważności zrozumienia i poznania tego, że nie jesteśmy tylko ciałem. Jesteśmy naprawdę boscy. Jesteśmy atmą. Musimy uświadomić to sobie. 15.10.2003 mówili o upodobaniach i antypatiach. Dopóki jesteśmy otwarci na te uczucia, wypełniają nas pragnienia. Powinniśmy wszystko oddać Bogu. Nasze upodobania i awersje powinny równać się zeru. 22.10.2003 pani Louise mówiła na temat zwrócenia uwagi na Boga. Zawsze powinniśmy pamiętać o Bogu, pomoże nam w tym życie w miłości i służenie innym. Należy skupić się na celu, którym jest Bóg.
17.10.2003 w piątek o 10:10 – najmłodszy brat Sathya Sai R.V. Janaki Ramaiah zmarł w Superspecjalistycznym Szpitalu w Puttapathi w wieku lat 76.
W niedzielę 19.10.2003 po południu nastąpiło uroczyste otwarcie trzydniowej konferencji „Village Seva-Youth of Andhra Pradesh” (Służba młodych dla wsi stanu Andhra Pradesh). O godzinie 15:45 Swami usiadł w fotelu. Rozpoczęła się parada. Przeszła środkiem w stronę werandy, po czym skręciła w lewo – na męska stronę. Była tam orkiestra z bębnami i innymi instrumentami. Każdy region stanu Andhra Pradesh miał udział w tej paradzie. Trwała ona 40 minut. Łatwo było zauważyć jak uczestnicy bardzo kochają Sai Babę. Wielbiciele, którzy nie weszli na plac darśanowy, wychylali się przez ogrodzenia, by dostrzec paradę. Bhadżany rozpoczęły się w telugu. O godzinie 17:00 odśpiewano Arathi. Baba wstał i ruchem ręki żegnał wszystkich. Wcześniej już o 14:30 zaczęło padać. Wiele ludzi zmokło. Kiedy na placu darśanowym odbywała się parada na zewnątrz padało. Młodzi ze stanu Andhra Pradesh zrobili znak dziękując Babie, że sprowadził ich z poszczególnych okręgów stanu, aby mogli działać jako zespół.
W poniedziałek – 20.10.2003 - wieczorem odbyło się przedstawienie ze śpiewami i tańcami na środku holu przed Sai Babą. Głównymi bohaterami byli aktorzy przebrani za Hanumana i Naradę. Baba wygłosił dyskurs. Po odśpiewaniu Arathi Baba ciągle pozostawał na placu, a młodzi jeszcze śpiewali przed Nim. Swami ogłosił, że we wtorek (21.10.2003) rano o 9:00 wygłosi dyskurs w hali Purnaćandra.
We wtorek– 21.10.2003 – rano odbyło się zakończenie konferencji. Swami postanowił wygłosić dyskurs w Sai Kulwant Hall, a nie w Purnaćandrze. Mówił bez przerwy 100 minut na stojąco. Wspominał zdarzenia ze Swojej młodości – pełne odwagi i inspirujące młodych. Kiedy usiadł zawołał jednego ze studentów koledżu, aby wygłosił komentarz do Jego dyskursu.
Środa 22.10.2003 – Swami nie pojawił się w swej fizycznej formie na placu darśanowym.
W sobotę 25.10.2003 miało miejsce święto Dewali. Jest to nowy rok dla mieszkańców niektórych regionów Indii. Mandir został na tę okazje kolorowo udekorowany. Wszędzie widoczne było radość, szczęście i światło. Rano śpiewano wersety z Wed i bhadżany, Swami siedział w tym czasie na werandzie. Cały plac darśanowy był zapełniony ludźmi. Rozdawano prasadam. Wieczorem śpiewano Wedy. Drugi rok z rzędu nie urządza się wieczornych pokazów sztucznych ogni ani fajerwerków na terenie aśramu. Ogłoszono, że następnego dnia 26.10.2003 jest nowy rok dla ludności z rejonu Gudżarat.
27.10.2003 – w poniedziałek rano śpiewano badżany. Swami dał półgodzinny darśan. Po południu Swami przyjechał samochodem golfowym o 16:00. Zatrzymał się po żeńskiej stronie. 20 chłopców ubranych na biało – prawdopodobnie ze szkoły podstawowej – ustawiło się tuż przed przejeżdżającym samochodem na środku placu przed mandirem i śpiewało. Baba zatrzymał się, po czym skierował się na werandę. Gdy grupa chłopców skończyła swój występ, zaczęli śpiewać dwaj chłopcy. Baba przyjmował listy i czytał je.
We wtorek 28.10.2003 – rano – rozpoczęła się trzydniowa konferencja „Promowanie wartości edukacji i etyki”, sponsorowana przez United Grant Commision. Zorganizowano ją z okazji jubileuszowego spotkania rektorów uniwersytetów Indii. W przejściach na placu darśanowym leżały czerwone dywany. Po obu stronach świątyni ustawiono sztandary w kolorach zielonym, białym i pomarańczowym. Na dwóch podestach stały kwiaty. Z okazji otwarcia konferencji obecne były uczennice ze szkoły w Anantapur i uczniowie z Brindawanu. Baba nadjechał o 7:35. O godzinie 7:40 dwudziestu uczniów szkoły podstawowej, ubranych na czerwono, weszło w procesji na plac darśanowy. Zaraz za nimi podążali trzej rektorzy. Zaproszeni goście usiedli na krzesłach, które ustawiono w rzędzie na werandzie od strony żeńskiej po męską. Baba siedział w środku. Najpierw kolejno przemawiali czterej mówcy. Później Swami wygłosił dyskurs m.in. na temat znaczenia konferencji. Kiedy zagrano hymn narodowy Indii wszyscy wstali. Swami powiedział do uczniów, by zawsze śpiewali hymn z dumą i radością. Później rozdawano prasadam. Baba rozmawiał z kilkoma osobami w pokoju interview. Rektorzy udali się do apartamentu Sathya Sai na spotkanie z Nim.
Wtorek po południu – 28.10.2003 – kiedy przybył Swami wszyscy wstali. Baba pozdrowił zebranych i usiadł na jednym z przygotowanych krzeseł. Swą przemowę rozpoczął jeden z mówców. Tematem była Grama Sewa (pomoc wsi). Przemawiający wspominali historię sewy, doświadczenia i wyniki. Mówcami byli studenci z koledżu Sathya Sai. Po przemówieniach Swami rozmawiał przez 10 minut ze studentami, a rektorzy przysłuchiwali się. Kiedy Baba wstał wszyscy rektorzy również powstali. Trzy panie rektor podeszły do Swamiego, a On wręczył im prezenty.
29.10.2003 – w środę rano Swami przybył o 7:55, pozdrowił rektorów i rozmawiał z nimi. Później podeszli do Swamiego chłopcy ze szkoły podstawowej i śpiewali. Rektorzy razem z trzema paniami rektor weszli do mandiru, gdzie Baba rozmawiał z nimi. O 9:20 wszyscy wyszli z powrotem z prezentami.
29.10.2003 – wieczorem przemawiało pięciu mówców: czterech studentów i jedna studentka z uniwersytetu Sathya Sai. Mówili po angielsku, w telugu i w hindi. Najpierw było podsumowanie wcześniejszych spotkań. Mówiono o pełnieniu sewy, jej wartości i przeżyciach tych, którzy ją spełniają. Jeden z mówców był tak oddany, że Babę bardzo poruszyło jego przemówienie. W pewnej chwili zaklaskał w dłonie, chłopiec przerwał, podbiegł do Baby i upadł Mu do stóp. Baba wziął jego twarz z Swoje dłonie i poklepał po policzkach. Potem chłopiec wrócił do rozpoczętej mowy i zakończył ją wierszem. Inny przemawiał w telugu i również recytował poezje. Młodzi mówcy siedzieli na podłodze naprzeciw rektorów. Kiedy poszczególni chłopcy kończyli swoje przemówienia, pozostali gratulowali im. Byli oni autentycznie szczęśliwi z powodu udanych przemówień swoich poprzedników. To wywarło duże wrażenie na rektorach.
Po zakończeniu przemówień Baba pozował do zdjęć z tymi czterema chłopcami. Później wsiadł do samochodu i wolno odjechał.
Gerald
Z SatGuru tłum. E.G. i J.R.
powrót do spisu treści numeru 17 - wrzesień-październik 2003