Daśara numer 17 - wrzesień-październik 2003
7.10.2003
Wczoraj, ku radości całego wszechświata Swami dał dyskurs z okazji święta Daśara, pozwólcie więc, że krótko opowiem o wydarzeniach w Parthi.
Ostatni tydzień był bardzo pracowity, ponieważ był to tydzień Grama Sewy (pomocy wsi). Jak zwykle było to zadziwiające doświadczenie. Objechaliśmy około 50 wsi w okręgach Puttaparthi i Kothacheruvu. Swami był w pełni zaangażowany w program. Każdego ranka przychodził o 7 rano do Sai Kulwant Hall, aby osobiście pobłogosławić personel i studentów biorących udział w Grama Sewie. Okrążaliśmy Mandir i wyruszaliśmy. Ludzie we wsiach byli zachwyceni mogąc otrzymać prasadam od Bhagawana. O godzinie 3:30 po południu wracaliśmy do Sai Kulwant Hall, gdzie zwykle dwóch lub trzech studentów wygłaszało prelekcję. Czasem studenci koledżu muzycznego przedstawiali piękny program muzyczny. Swami przybywał do Kulwant albo w samochodzie golfowym, albo w sofie na kółkach.
Obchody
święta Daśara odbywały się jak
każdego roku. Ofiary (Jadźnie)
zaczęły się 29 września i zakończyły dzisiaj.
Połowa studentów zostawała na nabożeństwie, podczas gdy pozostali wyjeżdżali na Grama Sewę. Swami zasiadał każdego dnia w Purnaczandrze przyglądając się uroczystościom. Wwożono Go na scenę na normalnej sofie na kółkach.
Czasami Swami nalegał, aby wieziono Go wzdłuż całej sceny, a nawet poniżej, tak aby mógł dać Darśan studentom i innym ludziom siedzącym w pobliżu. Ajudha pudżę odprawiono w dniu Aśtami – to znaczy w piątek. Swami spędził prawie godzinę błogosławiąc wszystkie pojazdy i rozdając słodycze studentom i wielbicielom, tak jak to zwykle robi.
Wczoraj był punkt kulminacyjny wszystkich uroczystości. Purnahuti* w czasie nabożeństwa była celebrowana przez Swamiego rano około 9:45. Swami siedział na sofie na kółkach. Później, podczas Purnahuti wstał i pobłogosławił ofiary (jadźniam), a następnie zmaterializował piękny łańcuch dla głównego pandity.
Później skierował się do rogu sceny, gdzie odprawiano Dewi Pudżę. Ofiarowano Arathi i Swami pobłogosławił Panditów poświęconą wodą. Spryskanie wodą było przeznaczone tylko dla Panditów, jednak później Swami pozostał na scenie jeszcze jakiś czas.
Chłopcy z Koleżdżu Muzycznego zaśpiewali kilka pieśni do Dewi, a Pandici zaśpiewali mantry wedyjskie w stylu Ganapatham. Swami zatopił się w błogości. Wieczorem pan Ajit Popat z Wielkiej Brytanii, dr Narendranath Reddy z USA i nasz drogi prof. Anil Kumar dzielili się doświadczeniami z zebrania. Potem, Swami niespodziewanie zgodził się wygłosić Swój Boski Dyskurs. Wierzcie lub nie, wstał i dał pełen dyskurs z bhadźanem i wszystkim co należy. Podczas dyskursu wspomniał, że wszyscy czują, iż nie jest On w pełni zdrowy, ponieważ patrzą na Niego z perspektywy fizycznego ciała. Oświadczył, że Jego zdrowie jest doskonałe, że czuje się bardzo dobrze!! Powiedział, że nie jest ciałem lecz mieszkańcem naszych serc i że nic Mu się nie może stać. W istocie ujawnił, że pozostanie w doskonałym zdrowiu do wieku 96 lat. Powiedział, że ponieważ myślimy, iż Swami ma problem, On jawi się nam w ten sposób. „Yad Bhawam Tad Bhawati”. Jeśli będziemy myśleć, że jest On ponad ciałem i czuje się doskonale, tak będzie. Następnie Swami opowiedział o znaczeniu Dewi Nawatri, ujmując to w kilku punktach.
a) Głównym przesłaniem Swamiego dla wszystkich jest Miłość.
b) Kiedy wstajesz rano, przypomnij sobie, że jesteś ucieleśnieniem Miłości. Wtedy Miłość przejawi się przez Ciebie.
c) Ty i Ja jesteśmy jednym. Usuń wszystkie różnice.
d) Powtarzaj sobie cały czas ‘Jestem Bogiem’.
Tak w skrócie wyglądały wyjątki z duskursu. Dzisiaj wieczorem studenci ze szkoły Swamiego w New Delhi przedstawiali swój program i wszyscy oglądali go z przyjemnością. Swami zmaterializował piękny łańcuch dla dziecka, które wykonało wspaniały taniec „Bhangra”.
Ganesh Kumar
Z SatGuru tłum. J.R.
OBJAŚNIENIA:
· Daśara – Święto Matki obchodzone przez 9 dni. Pierwsze trzy dni przeznacza się na wielbienie matki jako Opiekunki (Lakszmi), następne trzy dni wielbi się ją jako Zaopatrzycielkę (Zaspakajającą Potrzeby) (Durga) i ostatnie trzy dni jako Nauczycielkę (Saraswati).
· Purnahuti – Ofiara pożegnalna, najpełniejsza inwokacja, dopełnienie ofiary.
Baba uspokaja obawy dotyczące Jego zdrowia
Uspakajając obawy wielbicieli odnoszące się do Jego zdrowia Sathya Sai Baba zapewnił, że żadne fizyczna dolegliwość nie dotknie Go aż do 96 roku życia. Wygłaszając w niedzielę przemówienie z okazji święta Daśara w Sai Kulwant Hall powiedział, że nie ma żadnych problemów ze zdrowiem. Powiedział także, iż podstawą ludzkich lęków jest Jego krucha fizyczna postura. Nie powinno się jednak ignorować faktu, że to kruche ciało posiada w sobie wielką moc.
Z SatGuru tłum. J.R.
Święto Daśara
Święto Daśara jest obchodzone na cześć zwycięstwa bogów nad asurami*, sił prawości nad siłami zła. Udało się im zwyciężyć ponieważ Paraśakti, dynamiczny aspekt Boskości, Moc która ukształtowała z Boga całą tę rozmaitość i piękno, przyszła im z odsieczą i walczyła po ich stronie. Kraj ten musiał również stawić czoła inwazji nieprawomyślnych sił i ta sama Paraśakti wyratowała go przed przegraną i hańbą. Dlatego obchodzimy to święto bardziej uroczyście.
Z dyskursu Sathya Sai z 26.09.1965 tłum. KMB
· Asury- istoty demoniczne, złe duchy
Trojakie zakończenie Daśary
Dzisiejszy dzień, Widźajadasami (dziesiąty dzień po nowiu), jest potrzykroć świętym dniem dla Prasanthiwasi, tj. tych którzy mieszkają w Prasanthi Nilayam — tutaj czy gdzie indziej. Jest on tak święty jak Triweni, gdzie zbiegają się trzy święte wody (Ganga, Jamuna i Saraswati). Dzisiaj jest samapti (zakończenie) Daśary; jest to również samapti Jadźńasaptahy, siedmiodniowego rytuału pudźy i parajanam (czytania pism świętych); jest to również dzień samapti Purwa-Awataram (poprzedzającego Awatara), dzień samadhi Śirdi śariram (opuszczenia ciała z Śirdi). Sam-apti znaczy także osiągnięcie brahmanandy, a zatem tego dnia masz okazję zdobyć Nieopisaną Błogość.
Z dyskursu Sathya Sai z 23.10.1966 tłum. KMB
Czcij żywioły (Daśara '66)
Opowiem wam o jednej formie czczenia, która zapewni wam boską siłę. Najwyższy Bóg wyraża się najpierw w postaci pięciu żywiołów: niebo, wiatr, ogień, woda i ziemia. Całe stworzenie jest tylko kombinacją dwóch albo więcej żywiołów w zmiennych proporcjach. Charakterystyczną naturą tych żywiołów jest dźwięk, dotyk, kształt, smak i zapach rozpoznawane przez ucho, skórę, oko, język i nos. Ponieważ są one przesycone boskością należy używać ich ze czcią i z pokorą oraz wdzięcznością. [...] Efektywne ich wykorzystywanie jest już pewną formą oddawania czci.
[...] Obecność Boga czujesz, gdy panuje cisza. Nie możesz usłyszeć Jego kroków w gorączce i zamieszaniu targowiska. Jest On Śabdabrahmanem, wydającym głos tylko podczas ciszy. Oto dlaczego nalegam na ciszę, praktykowanie cichego mówienia i minimum głosów. Rozmawiaj cicho, rozmawiaj mało, mów szeptem, słodko i prawdę. Jeśli chcesz położyć ciężki przedmiot na ziemi, kładź go ostrożnie, nie rzucaj z wysoka wywołując wielki hałas. Nie rzucaj swojego łóżka; pochyl się i połóż powoli, tam gdzie chcesz je rozłożyć. Badaj każdy swój czyn i zadbaj, aby wykonać go z minimalnym hałasem. Zawieraj wszystkie umowy z minimum słów. Nie krzycz do osoby stojącej daleko; podejdź do niej albo przywołaj ją gestem. Głośny hałas jest świętokradztwem popełnianym na niebie, tak samo jak istnieją świętokradcze użycia ziemi i wody.
Z dyskursu Sathya Sai z 15.10.1966 tłum. KMB
powrót do spisu treści numeru 17 - wrzesień-październik 2003