Plik
ten jest 'okrojoną' wersją strony internetowej i zawiera tylko wypowiedzi Samuela Sandweissa.
Tłumaczenie
ze ścieżki dźwiękowej filmu Who is Sai
Baba? - KMB - Toruń, wrzesień 1993
Dr Samuel H.
Sandweiss, amerykański psycholog, adiunkt na Uniwersytecie San Diego w
Kaliforni.
Leczyłem
młodą kobietę przez 5 lat. Miała bardzo poważny syndrom bólowy, w którym jej
ciało ulegało paraliżowi; jedna strona twarzy była sparaliżowana, wpadała w
straszną depresję z samobójczymi zapędami i miała skrajnie wyniszczające bóle.
[...] Wielu najlepszych neurochirurgów nie mogło zrozumieć co to jest. W końcu
przeprowadzono bardzo wyszukane prześwietlenia mózgu promieniami Roentgena i
poważną biopsję mózgu, polegającą na otwarciu czaszki i pobraniu próbki mózgu.
Mimo to diagnoza była niepewna. Na miesiąc przed przyjazdem do Baby na tę wspaniałą
Światową Konferencję, zadzwoniła i powiedziała, że ma nowy problem bólowy.
Jedynym sposobem zaradzenia mu była silna dawka pewnego środka – tak, by
zasnęła na dzień lub dwa po czym doszła do siebie. Przyszła do mojego biura,
małego gabinetu psychiatrycznego. Ja siedzę na jednym krześle, ona na drugim z
przyjaciółką, która ją przyprowadziła, ponieważ sama ledwo poruszała jedną
stroną swego ciała. Pół twarzy miała sparaliżowane. Zaczęła mówić nim spytałem
o cokolwiek. Powiedziała: „Ostatniego wieczora przyszły bóle głowy i zaczynał
się paraliż. Kiedy szykowałam się do snu, poczułam rękę na moim czole i na żołądku.
Uświadomiłam sobie, że jestem z kimś. Nie zdarzało mi się nic podobnego – jest
to pierwszy raz. Zaczęłam sobie zdawać sprawę, że był to Sai Baba. Miał takie
słodkie ręce. Jego głos był wysoki i taki słodki i kojący. Słyszałam też śpiewy
w tle." Mówiła, że Baba bardzo ją uspokajał i że powiedział: Oto dlaczego
masz tę chorobę w tym życiu. Lekarze mają problemy ze zrozumieniem jej, a to,
że musisz przechodzić cierpienia w tym życiu, ma związek z poprzednimi twoimi
żywotami. Ale przyjdę, by cię uspokoić, pocieszyć w chwilach bólu, dać ci siłę
jego przetrwania. Potem powiedziała, że zaczął mówić jej iż w następnym
miesiącu w Indiach będzie wielkie wydarzenie. Ona o tym [wcześniej] nie
wiedziała. Mówiła, że zbiorą się tam ludzie z całego świata. Zaczęła mi przekazywać
swoje doznania i, nawet pomimo sparaliżowanej twarzy i strasznego bólu, zaczęła
się uśmiechać. Powiedziała: „Oh! Będzie tak pięknie, tak pięknie! Będzie
cudownie, cudownie! A Baba zaprosi wielu ludzi i zrobi wielką imprezę; zacznie
być znany na całym świecie ... jest tak wielki." Powiedziała też: „Byłam
tak napełniona Jego miłością, spytałam 'Kim jesteś' a On odpowiedział ze
współczuciem Jestem twoim Ojcem." Powiedziała, że wiedziała, że
nie miał na myśli ziemskiego ojca. Dalej powiedziała, że wspomniał coś o mojej
osobie i o moim życiu, których to faktów nie mogła znać, a które były
prawdziwe. Mówił do niej sanskryckie słowa, których – wiem to – nie znała, a
które miały głębokie znaczenie. Potem powiedziała, że Baba oznajmił jej, że
odwiedzi Stany Zjednoczone i że chce, aby ona odwiedziła Go choć będą kłopoty
ze strony matki i jej chłopaka, którzy nie będą mogli tego zrozumieć. Potem
spytała: „Panie doktorze, co to jest?" i podała portmonetkę. Otworzyłem
ją. Za plastikową przegródką trzymała mały obrazek Baby, który ktoś jej dał.
Nie pochodził on ode mnie. Po całej portmonetce wydzielało się i sypało wibhuti pachnąc tak pięknie. Siedzieliśmy
w tym małym gabinecie, ona mówiła mi o światowej konferencji, uśmiechała się
mimo strasznego bólu i dzieliliśmy się wibhuti.
Było to bardzo niezwykłe przeżycie dla zachodniego lekarza. Udzieliłem jej
porady i wróciła do domu. 3 – 4 dni później jej 35-letni narzeczony telefonuje
i mówi: „Jestem głęboko wierzącym tradycyjnym włoskim katolikiem i mam bardzo
silne uczucia względem Jezusa. Ale jestem bardzo praktycznym człowiekiem. Jedna
rzecz to ten popiół sypiący się z obrazka mej narzeczonej. [U siebie] na stole
mam krzyż przekazywany w rodzinie z pokolenia na pokolenie i krzyż ten
ostatniego wieczora zaczął wydzielać popiół. Czym jest ten popiół?" Zaczął
się rozczulać. [Później] oboje przyszli do naszego domu, gdzie zorganizowaliśmy
otwarte spotkanie. Było może z 80 studentów z różnych koledżów, którym
opowiedzieli w tak niewinny słodki sposób o cudzie, który nam się zdarzył. Był
to rodzaj pocieszenia dla niej. Bardzo budujące było czuć wszechobecność Baby i
Jego wpływanie na mnie w ten sposób; dla innych wielbicieli było to też cudowne.
I była to cudowna mała zapowiedź wielkości wydarzeń w czasie konferencji
światowej. Wspaniałe wydarzenie.
Kim
jest Sai Baba? Nie jest to wprawdzie niewłaściwe pytanie, lecz przytłaczające
jest podjęcie się wyczerpującej odpowiedzi. Jak można to ująć w słowa? Widzi
pan, gdy naprawdę doświadcza się Sai Babę, to nogi zaczynają drżeć, pada się w
oddaniu. Zbyt łatwo jest powiedzieć, że widzi się Go jako Boga. Hindusi mówią,
że jest On Brahmą, Wisznu, Śiwą, chrześcijanie mogą powiedzieć, że jest
Chrystusem, a Żydzi – że Mesjaszem. Zbyt łatwo i gładko jest powiedzieć słowami
to, kim jest Baba. Kiedy naprawdę doświadczasz Babę, kiedy idzie wprost na
ciebie, twój instynkt każe ci paść na ziemię i weselić się, i być podnieconym i
pełnym miłości z powodu tego kim On jest. Nie jest to rzecz do wytłumaczenia w
słowach – jest to przeżycie, które jest tak wzniosłe, [wykraczające] ponad to,
co rozum może ogarnąć. Kiedy widzę siebie zachowującego się w ten sposób,
zwykle zastanawiam się, czy jest to reakcja histeryczna, czy jestem
zahipnotyzowany, czy przeżywam jakieś nieznane zjawiska psychologiczne. Ale
istnieje sposób przeżywania rzeczywistości głębiej niż to, co doświadczamy za
pomocą umysłu. Wielkość wszechświata, poczucie nieskończonej miłości Boga,
[Jego] słodyczy, wielkości – jak mamy to wyrazić słowami? Jedynym sposobem
wypowiedzenia tego jest cisza; być może łzami i poprzez upadnięcie na kolana.
Oto co oznacza dla mnie Baba.
